Fietsroute 14-18 Niemandswater

Naar aanleiding van 100 jaar Groote Oorlog werden er destijds 12 themafietsroutes in de Westhoek uitgewerkt. Verschillende ervan heb ik al uitgereden (zoek maar eens op het label WOI), maar de route Niemandswater kwam nog niet onder mijn wielen. Tot vandaag dus. 

Uiteraard is de streek rond Lo-Reninge geen onbekende, maar zo'n themaroute is weer eens wat anders. Ook voor wie geen interesse zou hebben in oorlogsgeschiedenis, zijn de routes de moeite. De Niemandswater-fietsroute is daar geen uitzondering op. In tegenstelling tot sommige andere 14-18-routes moet deze het niet hebben van grote blikvangers, maar vertelt ze het verhaal van de medische evacuatie van gewonden, de hygiëne (of het gebrek eraan) en de geestelijke gezondheid van de soldaten. Dat alles in een landelijk decor met het nodige water en zelfs hier en daar een bosje.

Wij vertrekken in Pollinkhove (een pak rustiger om je auto kwijt te geraken dan in Lo, vooral in het fietsseizoen), waar trouwens de prachtige Beverdijkwandelroute start. In de eigenlijke startplek Lo vertrekken immers meerdere themaroutes en dat zorgt soms voor wat parkeerstress. De eerste kilometers brengen ons al gauw naar het jaagpad langs de Lovaart. Eenmaal over de brug aan de 18de-eeuwse Markeymolen rijden we Lo binnen. Ook al is dit de dunstbevolkte gemeente van Vlaanderen, er is toch heel wat te zien: het stadhuis en het belfort (Unesco-werelderfgoed), de Westpoort, een oud klooster, een 18de-eeuwse duiventoren, ... En natuurlijk de fabriek van Jules Destrooper (met bezoekerscentrum). Zoetekauwen, allen daarheen!

Langs landelijke wegen peddelen we verder naar Knokkebrug. De broeken in deze omgeving stonden tijdens WOI maar liefst 4 jaar onder water. Nu is het een vreedzaam plekje waar vrij onlangs een toegangspoort tot het nieuwe wandelnetwerk De Blankaart werd ingericht. Opnieuw zalig fietsen langs het jaagpad, deze keer van het kanaal Ieper-IJzer. Aan de brug van Drie Grachten gaat het weer de velden in met passages door Noordschote en Reninge. Een van de gedenktekens onderweg is een hoge obelisk die herinnert aan de eerste gasaanval op 22 april 1915. 

En dan rijden we voorbij De Zonnegloed in Oostvleteren, niet bepaald de plek waar je een opvangcentrum voor wilde dieren zou verwachten. Alle dieren in dit dierenpark zijn mishandelde, ongewenste of in beslag genomen dieren. Je vindt er ook circusdieren, dieren uit dierentuinen die gesloten zijn of waar ze er te veel hadden, maar ook dieren uit illegale kweek en handel. Roofvogels, reptielen, primaten, roofdieren, ... ze vonden er allemaal een nieuwe thuis. Subsidies krijgt het centrum niet, ze zijn aangewezen op donaties en bezoekers. 

Wie zelf eens wild wil doen, kan wat verder terecht bij De Struise Brouwers, een ambachtelijke brouwerij annex proeflokaal gevestigd in een oud schoolgebouw. Je kan er klinken met o.a. een Kloeke Blonde, een Roste Jeanne of een Struise Witte.

Na het kruisen van de N8 ruilen we Oost-Vleteren in voor West-Vleteren. Wie persé naar de Abdij Sint-Sixtus wil, moet hier van de route afwijken (zo'n 8 kilometer heen en terug extra). Wij houden halt bij de Belgische Militaire Begraafplaats, waar ook een Frans militair erepark ligt. Rustige wegen brengen ons via Eversambos naar Stavele, o.a. bekend van de flamboyante eigenaresse Iris van herberg 't Hof van Commerce, mooi gelegen naast de Stavelebrug met zicht op de IJzer en de IJzerbroeken. Hier kan je terecht voor lekkere picon, boerestutten of een brueghelbuffet, alles huisgemaakt. Gelukkig hebben we onze eigen proviand meegebracht, want het eetcafé is enkel open van vrijdag tot zondag.

Met in de verte de Brouckmolen (zie ook De Brouckmolenwandelroute... Moet er nog ijzer zijn?) leggen we de laatste kilometers af. We komen terug op de N8 en hier loopt de route naar links, via een moordstrookje. Reden hiervoor is dat er iets verderop nog twee "bezienswaardigheden" te vinden zijn: het vroegere Belgian Field Hospital en restanten van een militaire keuken. Persoonlijk vind ik de kans te groot dat je op deze baan zelf in het hospitaal belandt, dus zouden wij een volgende keer opteren om gewoon de N8 over te steken en richting knooppunt 76 aan te houden. Beide routes komen immers wat verderop samen. Niet veel later komt de imposante kerktoren van Pollinkhove al weer in zicht. Het zit erop, maar deze rijden we zeker nog een keertje... Een heerlijke route voor rustzoekers!

Praktische info:

vertrek : parking Sint-Bartholomeuskerk Pollinkhove (gratis, 30-tal plaatsen)

afstand : 45 km - lusvormig - 95% verhard

mijn persoonlijke scores : algemeen: 9/10 (zonnig, 24°C, 4 Bft) - stilte: 8,5/10

De Fietsroute 14-18 Niemandswater is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes met een klaprooslogo.

Op Visit West-Vlaanderen kan je de route als pdf of gpx downloaden. Er bestaat ook een fietskaart met alle bezienswaardigheden van deze route (los te koop of in de 14-18 Fietsbox o.a. via de webshop)

Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Vrij veel bankjes. Horeca aan start en onderweg.

Bierliefhebber? Check dan de site van de De Struise Brouwers.

Zin in stevige kost? Neem een kijkje op de site van 't Hof van Commerce.

© 2022 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.