Buitenbeentje... En toch weer niet

Het begint zo'n beetje mijn tweede thuis te worden... Zeeuws-Vlaanderen en dan meer bepaald Groede-Bad. Het is voor mij de perfecte uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten in dit stukje Zeeland. 

Met de stralende lentezon kriebelen vandaag mijn fietsbenen, dus goed ingeduffeld (want als ik vertrek is het amper 6°C) vertrek ik gezwind... richting het Zwin. Het dijkpad brengt me via Nieuwvliet-Bad (met het prachtige Natuurgebied Verdronken Zwarte Polder) naar Cadzand-Bad. Zo druk het hier tijdens het toeristisch seizoen kan zijn, zo kalm is het hier nu. Wie me al wat beter kent, weet dat ik eerder deze rustige versie verkies. Het enige nadeel is wel dat veel horeca gesloten is, dus een terrasje zit er niet in. Even wat bootjes kijken in de haven en dan weer verder.

Het duurt niet lang of ik bereik het pad dat me helemaal rond de Zwingeul brengt. Het is ondertussen meer dan 20 jaar geleden dat ik het natuurreservaat bezocht. Het verbaast me dan ook niet dat ik een pak nieuwigheden ontdek. Het enige wat ik wel herken is de geul of slurfter zelf, maar dat het gebied zo uitgestrekt was, daar had ik geen idee (meer) van. De ooit economische en politieke zo belangrijke zeearm ligt zowel op Belgisch als Nederlands grondgebied. Geloof me, je fietsbanden voelen het verschil wel als je de grens overgaat... Tja, er is aan "onze" kant nog wat werk aan de winkel. Vogelspotters worden hier behoorlijk in de watten gelegd met bijzondere uitkijkposten. Het is me een raadsel waarom ik dit stukje West-Vlaanderen zo lang links heb laten liggen... Mentale nota aan mezelf: een wandeling in deze regio inplannen. Dringend!

Het fietsfeestje gaat nog even verder in de Zwinduinen en -polders, een natuurreservaat dat grenst aan het Zwin Natuurpark. Dit gebied heeft door de bouw van een dijk in de 19de eeuw niet langer rechtstreeks contact met de zee, waardoor je hier niet langer slikken en schorren vindt, maar wel een mooi duinenlandschap.

Jammer, maar het wordt tijd om rechtsomkeer te maken. Terug langs dezelfde weg zou zeker minstens even leuk zijn als de heenrit, maar ik besluit toch de polders en de bijhorende dorpen op te zoeken. Eerste stop: Retranchement. Alleen de naam al brengt me in vakantiemodus, maar de oorsprong is minder idyllisch. Geef toe, "Verschansing" bekt zo lekker niet, maar toch is dat exact wat dit dorp ooit was. Het was één van de vele versterkingen die Prins Maurits in de 17de eeuw liet aanleggen en daar zijn vandaag nog vele sporen van terug te vinden in het omwalde dorp. Zo kan je hier bijvoorbeeld een mooie wandeling maken over de Wallen van Retranchement (4,5 km) waar je de restanten van een paar forten kan zien. En een Zeeuws dorp is niet compleet zonder molen. Hier staat een mooi houten exemplaar van 1818. Met het Zwin in de achtertuin krijgen ze hier dikwijls ooievaars op bezoek. Dat is vandaag niet anders. Vanop het oude gemeentehuis zitten twee exemplaren te klepperen dat het een lieve lust is.

Wat rustige wegen verder bol ik Cadzand-Dorp binnen. Aan de kerk staat de Wereldvredesvlam, symbool voor het verlangen van ieder mens naar vrede. Niet verwonderlijk zijn er geelblauwe linten aan de bijhorende boom vastgemaakt. Normaal symboliseren deze kleuren het idyllisch beeld van uitgestrekte graanvelden onder de blauwe Oekraïense hemel... Even een confrontatie met de keiharde realiteit.

Ik ruil de dorpse stilte in voor de al even stille polderwegen die me naar natuurgebied De Knokkert en het Erasmusbos brengen. Allebei klein, maar fijn. De route naar het volgende knooppunt loopt langs een aarden dreef. Die ligt er behoorlijk modderig bij. Storm Eunice van een paar weken geleden heeft immers ook hier stevig huis gehouden en bij de opruiming van de gevelde bomen is zwaar geschut gebruikt. De diepe tractorsporen hebben een eigen spoor van vernieling achtergelaten en het is een paar keer afstappen geblazen... Een MTB had nuttiger geweest.

Zo fiets ik Nieuwvliet-Dorp binnen, een paar straten en een 400-tal inwoners rijk. Van de oorspronkelijke gebouwen is niet veel meer over, maar toch spot ik hier en daar een pareltje. 

Nog wat kilometers verder is Groede-Dorp aan de beurt. En dit is pas een échte parel. Omdat Groede-Dorp tijdens de wereldoorlog een Rode Kruisdorp was, vind je hier veel originele gevels terug. Tel daarbij een stoere kerk, een klassieke muziektent, statige bomen, nauwe straatjes, een paar gezellige herbergen en het plaatje is compleet. Dit is zo'n dorpje dat het verdient om eens in rond te slenteren.

Het laatste stukje brengt me nog langs Groede Podium. Iedere keer als ik op de weg de wegwijzer hiernaartoe zag, werd mijn nieuwsgierigheid getriggerd. Was het een openluchttheater? Een speeltuin? Nu wordt het mysterie ontrafeld. In 1942 werd een stuk landbouwgrond door de bezetter onteigend om er elf bunkers op te bouwen die onderdeel waren van de Atlantikwall. 

Stützpunkt Groede - bij de bewoners bekend als het bunkerdorp - werd aangelegd als een kleine woongemeenschap, compleet met straten en grasperkjes. De bunkers werden gecamoufleerd met muurschilderingen van vensters en deuren en hadden zelfs namen zoals Villa Saarland en Villa Freundlich. Nu ja, als je massa's artillerie vriendelijk kunt noemen. Na de bevrijding werd het een hertenkamp en werden de bunkers met aarde bedekt. In 2006 werd er echter voor gekozen de bunkers weer op te graven en er werd een informatiecentrum rond het ontstaan van de Atlantikwall  en de omgeving gebouwd. Een zeer intrigerende plek! Maar wel een rare naam als je het mij vraagt.

Het pad naast de Zwartegatsche Kreek brengt me terug naar mijn startpunt. Hoe vaak ik hier ook kom, iedere keer ontdek ik weer nieuwe dingen. Dus blijf ik maar terugkomen... Altijd een fantastische ervaring!

Praktische info:

vertrek: parking Walendijk, Groede/Breskens (betalend 15/3 - 15/11 van 11u tot 18u - 900 plaatsen) 

afstand: 47 km (waarvan 7 km onverhard) - lus - vlak 

mijn persoonlijke scores: algemeen 8,5/10 (zonnig, 10°C, 4Bft) - stilte 9/10

Route op het fietsnetwerk "Zeeland".

Knooppunten: 14 - 83 - 10 - 37 - 32 - 29 - 86 - 64 - 4 - 45 - 49 - 59 - 50 - 30 - 33 - 34 - 39 - 38 - 11 - 12 - 13 - 17 - 15 - 85 - 14

De wandelnetwerken krijgen regelmatig een update. Check daarom voor je vertrekt een routeplanner zoals Routen Fietsrouteplanner of Nederland Fietsland Fietsrouteplanner.

Een leuke anders dan anders reisgids die ik met plezier heb gelezen is "Zeeland, zinderend zilt waterland" van Jeroen Willaert (uitgegeven bij PassePartout Reisgidsen in 2021.

Veel bankjes. Vrij veel horeca. 

© 2022 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.