Buitenbeentje... Bruegellandschap met Brabants trekpaard

Inspiratie haal ik deze keer uit het "Groot Fietsboek Vlaanderen" van Lannoo. Na wat bladeren kom ik uit op de route "Bruegellandschap met Brabants trekpaard". Als ik lees dat de tocht op het lijf geschreven is van sportievelingen en rustzoekers, is het beslist. Dit wordt hem voor vandaag.

Plek van vertrek: het kerkplein van Galmaarden, een landelijk dorp dat in het hart ligt van het stiltegebied Dender-Mark. De eerste kilometers gaat het lichtjes op en neer... opwarming voor we aan onze klim van de Congoberg beginnen. Deze bult in het landschap is een gehucht dat hoort bij Vollezele. Vroeger stonden hier kleine huisjes van mijnwerkersgezinnen. De mijnwerkers spoorden dagelijks heen en weer naar de Henegouwse steenkoolmijnen. De andere dorpsbewoners gaven de buurt de scheldnaam "Congoberg", een verwijzing naar het werkvolk dat "zwart als oelje" (van het Franse houille = steenkool) thuiskwam.

Blijkbaar zou hier een opvallend monument moeten staan (de "Ontvoering van Europa" van Koenraad Tinel), maar wij hebben het niet gezien. Het is nochtans geen kleintje... 8 meter hoog en 9 meter lang en dat in een open weide. Wat blijkt: het kunstwerk staat momenteel in een expo in Tour & Taxis in Brussel. Dan kunnen we lang zoeken. De mooie vergezichten maken het gemis echter meer dan goed.

Dan in volle vaart naar beneden, richting Vollezele. In het slaperige dorpje staat aan de kerk een oude schandpaal en een buste van een mijnwerker. Wat verder staat aan het Museum van het Belgisch Trekpaard (tijdelijk gesloten, het zit ons niet mee vandaag) een standbeeld van de legendarische hengst Brillant. Eind 19de eeuw stond Vollezele dankzij hem op de wereldkaart. Van heinde en verre kwam men naar hier om hengsten aan te kopen. Na WOII maakten de ingang van vrachtwagens en tractoren de echte paardenkracht in de landbouw overbodig en zo kwam een einde aan de commerciële paardenfokkerijen in het Pajottenland. In 2018 werd het Brabants trekpaard officieel erkend als Vlaams Immaterieel Cultureel Erfgoed. Wie weet, ooit Unesco Werelderfgoed?

We fietsen verder door dit groene stukje Vlaanderen richting Oetingen en we rijden voorbij een van de vele Mariagrotten die ons landje rijk is. Niet veel later beginnen we aan de beklimming van de Kesterheuvel, het letterlijke hoogtepunt van dit ritje (net geen 112 meter). Zo komen we op de Kesterheide, de afgevlakte top van de heuvel. De Kesterheuvel is een zogenaamde getuigenheuvel, een overblijfsel van de heuvelrug die ooit langs de zuidkant van het huidige Vlaanderen liep. Hij is minder gekend dan bijvoorbeeld de Kluisberg of - mijn favorietje - de Kemmelberg. Dat heeft wellicht iets te maken met het feit dat hier in het glooiende landschap het hoogteverschil minder opvalt, terwijl de andere in de laagvlaktes al van ver zichtbaar zijn.

Bij goed weer (en met goede ogen of een verrekijker) zie je in de verte Brussel met het Atomium, de basiliek van Koekelberg en de VRT-toren. In andere richtingen zie je dan weer de televisiemast van Sint-Pieters-Leeuw en de betonnen toren van het Hellend Vlak van Ronquières.

Veel dichterbij zien we plots een ultramodern gebouw met daarnaast vier witte bollen opduiken. Daarrond een grote omheining... wat hebben ze hier te verbergen? Ons eigen Roswell-incident? Even later passeert ons een legertruck. Hier waakt ons Belgisch leger over één van de militaire "geheimen" van het land: het nieuwe communicatiecentrum Satcom van de NAVO. De witte bollen zijn blijkbaar vier superantennes die van deze basis één van de belangrijkste communicatiecentra van Europa maakt.

What goes up, must come down... een afdaling van 1,5 kilometer naar Kester. Goede remmen zijn hier een must. Na het dorp zigzaggen we weer tussen de velden en de eindeloze akkers. Onderweg zien we kapelletjes in alle vormen en maten en de streek bulkt van de gerestaureerde vierkanthoeves. We dalen én klimmen tot het kleine plaatsje Bogaarden, dat zo uit een verhaal van Ernest Claes lijkt te komen. 

De route brengt ons voorbij de Ter Lindenkapel in de schaduw van - verrassing - een bosje lindebomen en het (vandaag gesloten) gezellige dorpscafé Terlindenhof. Het is vandaag een hele uitdaging om een goed plekje voor onze picknick te vinden. Niet alleen zijn alle horacazaken waar je welkom bent met je eigen picknick vandaag gesloten, de weinige bankjes onderweg staan allemaal in volle zon. Gelukkig fietsen we wat verder voorbij domein Ter Rijst, een kasteelpark met aansluitend bosgebied. Hier vinden we schaduw én bankjes. Tijd om de innerlijke mens te versterken.

Dat gebeurd, bestijgen we terug ons ros (geen Brabants). Er volgen nog wat lommerrijke wegen voor we de drukke Steenweg Asse bereiken. Die moeten we gelukkig maar een klein stukje volgen voor we terug de mooie natuur in fietsen. Eenmaal door Herne steken we de Mark over, een zijriviertje van de Dender. Er staat flink wat stroming op de Mark waardoor er destijds veel watermolens langs haar loop zijn gebouwd. Eentje ervan is de Boesmolen. Deze graanwatermolen gaat terug tot in de 13de eeuw en hij was tot 1963 actief. Sindsdien werd het gebouw gebruikt als discotheek, paardenfokkerij en - tot op vandaag - als woning. Enkel het rad is nog een duidelijke verwijzing naar de oorspronkelijke functie. Mooi plekje!

En zo zijn we ongemerkt in het stiltegebied Dender-Mark beland, een gebied van zo'n 28 vierkante kilometer waar de geluiden van fauna en flora overheersen. Een goede startplek om dit gebied al wandelend te verkennen is Kennis- en Vormingscentrum De Helix. Voor inspiratie kan je mijn verhaal In de ban van de blauwe kousjes eens lezen. De laatste kilometers naar Galmaarden zijn een lust voor het oog en het oor. Of toch nog net een tikje meer dan de rest van de rit. Want de belofte dat dit een topper voor rustzoekers was, is volledig ingelost!

Mocht je je de vraag stellen waarom we deze route toch maar een 8/10 geven, dan heeft dat alles te maken met het feit dat je door de vele bochtjes, de snelheid waarmee je naar beneden suist en de veelal hogere bermen voor je veiligheid (en die van een ander) best niet naast, maar achter elkaar aanrijdt. En dat maakt het niet iets moeilijker om mijn enthousiasme over iets wat ik zie te delen. Dus als je daar niet om geeft of je bent alleen op weg, doe er dan maar een extra punt bij 😀

Oh ja, de enige Brabantse trekpaarden die wij te zien kregen, waren geschilderde versies. Maar het kost niet veel moeite om ze in dit boerenlandschap erbij te fantaseren.

Vertrek : kerkplein Galmaarden (gratis- 20-tal plaatsen) of parking Sociaal Huis (gratis - 80 plaatsen)
Afstand : 49 km (waarvan 1,5 km onverhard) - lus - heuvelachtig tot sterk glooiend
Mijn persoonlijke scores : algemeen : 8/10 (licht bewolkt tot zonnig, 25°C, 3 Bft) - stilte 8,5/10

Route op  het fietsnetwerk "Vlaams-Brabant"

Knooppunten: 65 - 98 - 8 - 9 - 10 - 38 - 39 - 30 - 88 - 57 - 25 - 48 - 87 - 34 - 35 - 36 - 37 - 7 - 5 - 6 - 65

Weinig bankjes. Horeca onderweg.
De fietsnetwerken krijgen regelmatig een update. 
Check voor je vertrekt een routeplanner zoals bijvoorbeeld Fietsplanner Routen.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.