Rondje Poelberg en Meikensbossen
Toen ik via de sociale media te weten kwam dat
West-Vlaanderen er een nieuw wandelnetwerk bijkreeg, was ik uiteraard
enthousiast om dat even te gaan uittesten.
Het nieuwe netwerk kreeg de naam “Poelberg en Meikensbossen”
en heeft een dikke 15 kilometer aan wandelpaden. Ik dacht eerst dat het om een
vergissing ging… een wandelnetwerk van “maar” 15 kilometer? Maar dat bleek wel
degelijk te kloppen. Wat het wandelnetwerk echter aan kwantiteit mist, wordt ruimschoots in kwaliteit gecompenseerd.
Je vindt het netwerk tussen Tielt en Dentergem, op de grens van het Brugse Ommeland en de Leietreek en het is een
aaneenschakeling van superlatieven.
Ik vertrek aan de parking van de Meikensbossen aan knooppunt
61. Natuur en Bos heeft hier prachtig werk geleverd en het is fantastisch
wandelen door voornamelijk jong bos, dreven, weilanden en zelfs hier en daar langs
een poel (met bijhorend gekwaak). Voor wie het graag wat grootser aanpakt…
de GR128 loopt door dit natuurgebied. Een echt bosgevoel krijg je nooit, maar als natuurbeleving kan het tellen.
Na een zeer grondige en zeer aangename kennismaking zet ik mijn tocht verder langs kronkelende veldwegen en autoluwe straatjes in het glooiende landschap. Onderweg stuit ik op een kapelruïne. Heel bizar... Blijkt dat deze in de 19de eeuw werd opgericht met de bedoeling in deze verre uithoek van Dentergem een nieuwe parochie te stichten, maar daar zag het bisdom geen heil in en dus wordt de Sint-Anna-kapel nooit ingewijd. Een lokale boer gebruikt het gebouw dan maar als opslagplaats. De ruïne staat ondertussen geklasseerd als erfgoed. Van het interieur blijft niets meer over, de natuur heeft de plaats van de bedoelde gelovigen ingenomen. Wie toch een bezoekje wil brengen aan Sint-Anna kan nog altijd aan de overkant van de straat terecht in de meermaals gerestaureerde en zeer mooie kleinere Koortskapel.
 |
| Vergane glorie |
 |
| Sint-Annakapel of "Kutskapel" in de volksmond |
Topper op deze wandeling is de Poelberg (45 meter, but what’s in a name) met de Poelbergsite, de Mariagrot en de Poelbergmolen.
Daar wil ik graag wat meer over weten, dus loop ik even de
trapjes van de site naar omhoog. Het gebouw blijkt een voormalig klooster te
zijn, met daaraan een verbonden schooltje. Vandaag doet het gebouw dienst als
bezoekerscentrum en er is ook een brasserie. Van een toplocatie gesproken, want
de vergezichten zijn hier fenomenaal.
 |
| Zicht op de weidse omgeving en Tielt |
Er is ook een Lourdesgrot die dateert uit 1938. De bijhorende bankjes zorgen bij dit zomerse weertje voor een ideaal picknickplekje en wat mijmertijd.
 |
| Het bedevaartsoord heeft nog altijd veel aantrekkingskracht |
En dan nog zo’n klepper… de Poelbergmolen, een houten staakmolen uit de 18de eeuw. Jammer genoeg had ik niet het geluk hem in werking te zien, want hij werd in 1993 terug maalvaardig gemaakt.
 |
| De molen ... een favoriete stopplaats bij fietsers en wandelaars |
De verrassing zat vandaag in het staartje. Want wat stond er niet ver van het eindpunt te blinken... een ijsjeskar. En dat is in coronatijden meer dan welkom. Netjes onze beurt afwachten en dan maar likken. Het heeft gesmaakt!
Reacties
Een reactie posten