Buitenbeentje... Van hoogtepunt naar hoogtepunt

Tot gisteren speelde de mistral ons flink parten. Wie net als wij echter vaak aan de Belgische en Nederlandse kust gaat wandelen, is wel wat (tegen)wind gewend en we lieten het voor de rest niet aan ons hartje komen. Vandaag hebben we de noordelijke wind echter ingeruild voor wisselvallig weer en dat stuurt onze oorspronkelijke planning wel in de war. Of dat dachten we toch...

Deze ochtend geven ze nog droog en vrij zonnig weer uit; de eerste regen wordt pas tegen 13 uur verwacht. Dus besluiten we om de geplande autorit naar en door de Gorges de la Nesque toch te maken. Daarna zien we wel of we de rest nog kunnen doen.

Zonder problemen vinden we de weg naar Villes-sur-Auzon waar we aansluiten op de D942 oftewel de Route de la Nesque. Het is niet de snelste, maar wel de spectaculairste manier om naar onze volgende bestemming te rijden. Deze "route départementale" slingert zich meer dan 20 kilometer door de Gorges de la Nesque. Deze kloof is dan misschien minder bekend dan de Gorges du Verdon, maar ze moet zeker niet onderdoen in schoonheid. De rivier de Nesque heeft zich hier een weg gebaand tussen de kalksteenformaties en zo een schitterend natuurmonument gecreëerd. 

Enige baanvastheid, of het nu met de auto, de moto of de fiets is, is wel verreist, want de steile afgronden loeren achter elke bocht. Onderweg moet je een aantal keer door uit de rotsen gehakte tunneltjes door. Deze zijn beperkt in hoogte en breedte wat deze baan voor zwaarder verkeer ongeschikt maakt. Dat maakt het aangenaam rijden. 

De kloof is onbewoond, op het gehucht Fayol na, waar precies één huis (te koop) staat. Ooit was dat anders, want er zijn prehistorische resten van menselijke bewoning gevonden, zoals tanden en botten. 

Onderweg kan je hier en daar langs de weg even stoppen om van het geweldige uitzicht te genieten. In het hart van de kloof werd de Belvédère Castellaras aangelegd waar je de Rocher du Cire kan bewonderen. Deze rots dankt zijn naam aan de wilde bijen die in de holtes en spleten van de rots hun nest hebben. Het uitkijkpunt werd speciaal aangelegd om Frédéric Mistral te gedenken. Op een steen kan je een passage uit "Calendal" lezen. Daarin beschrijft Mistral het dappere avontuur van de jonge Calendal die met gevaar voor eigen leven honing en bijenwas op de rots verzamelde om zijn moed aan zijn geliefde te bewijzen. Jonge patsers, ze zijn van alle tijden... Je kan er tot meer dan 300 meter diep in de kloof kijken, maar wij waren vooral in de lucht aan het turen. Daar kregen we een airshow te zien van een koppel steenarenden, de kers op de taart van ons bezoek aan dit biosfeerreservaat.

Volgens de weerapp gaat de regen nu pas om 15u zijn opwachting maken, dus besluiten we om de voorziene boswandeling in Sault te doen. Dit oude versterkte dorp ligt op een uitloper van het Plateau de Vaucluse en is omringd door velden vol spelt en lavendel. Het is ook één van de drie "officiële" startpunten om de Mont Ventoux te beklimmen. Wij komen echter voor het Bois de Défends dat ooit deel uitmaakte van een heerlijkheid waar het verboden was vee te houden. Het bos diende dan ook om hout te leveren voor de bouw van schepen ten tijde van de befaamde Louis XIV. Vandaag is het een wandelparadijs met grotere en kleinere bospaden. 

Niet ver van ons startpunt ligt de Hippodrome de Défends. Deze in 1894 aangelegde paardenrenbaan is bijzonder om meerdere redenen: het is het hoogst gelegen hippodroom in Frankrijk (810 m), het middenterrein is volledig beplant met lavendel en er wordt maar één keer per jaar een race gereden (in augustus). De prijzenpot is wel niet min: 80.000 EUR. 

We gaan op pad en zijn meteen gecharmeerd door dit bos met voornamelijk loofbomen. De regen van de voorbije nacht heeft hier en daar flinke plassen achtergelaten, maar kinderspel in vergelijking wat we bij ons soms in de polders aantreffen. En dan komt er plots een hond aangelopen... geen baasje te zien. Hij lijkt vriendelijk, maar we negeren hem toch. Als hij dichterbij komt, begint hij te blaffen en vervaarlijk te grommen. Sinds ik een paar jaar geleden een knauw heb gekregen van een loslopende bordercollie, ben ik niet zo tuk meer op honden. Ik kruip net niet in de nek van mijn hubbie die van het stoerdere soort is. Doorstappen is de boodschap en ik ben opgelucht als ik wat later omkijk en geen hond meer zie. Dit is niet de eerste keer dat we tijdens deze vakantie loslopende honden opmerken en dat bezorgt mij telkens een stevige adrenalinestoot. Maar goed, de wandeling verloopt verder zonder incidenten en we zijn het eens: het is een mooie en eens iets anders dan door de wijnvelden of door de garrigue. 

Blijkbaar zijn we ongemerkt toch wel wat gestegen, want de afdaling is vrij pittig over een pad bezaaid met kiezelstenen en rotsbrokken. Dan toch de wandelstokken niet voor niets meegebracht. Af en toe staan we even stil om van de omgeving te genieten en tussen de bomen door een glimp van de Ventoux op te vangen.

Plots wordt de stilte verstoord door het geknal van geweerschoten. En het komt dichter... In dit deel van Frankrijk wordt nog veel gejaagd en ik heb niet veel schrik om met mijn rode jas voor een hert aanzien te worden, maar toch. En dan herinner ik me dat ik bij de voorbereiding van deze tocht op de kaart een "stand de tir" heb gezien. Dat verklaart alles.

Op het einde lopen we langs de omheining van Camping du Défends; daar valt nog niet veel leven te bespeuren, maar het kan niet anders of in de hete zomermaanden wordt hier massaal gezocht naar wat afkoeling onder de bomen.

Terug bij de auto checken we nog even de weerapp. De blauwe lucht voorspelt veel goeds, maar het weer kan hier snel omslaan. Geen regen tot 18u en geen wind, dus dat is voor het het sein om de Mont Ventoux op te rijden. Voor alle duidelijkheid: dat doen we met de auto. We zien het landschap langzaam maar zeker veranderen en de contrasten zijn groot. Al even groot als dat tussen de fietsers die naar boven kruipen en zij die naar beneden zoeven. Hoe hoger we komen, hoe minder begroeiing en uiteindelijk belanden we in een soort maanlandschap. We snappen meteen die andere bijnaam die de Géant de Provence gekregen heeft, le Mont Chauve. 

Hoogste tijd om uit te stappen en naar de top te wandelen (*). De zon speelt ondertussen verstoppertje achter de wolken, maar van wind is nog steeds geen sprake. Raar op een berg die zijn naam toch aan dit weerfenomeen dankt en waar soms windsnelheden van meer dan 300 km/u gemeten worden. Zelfs de temperatuur valt mee: zo'n 7°C. Na het klimmetje worden we getrakteerd op een magistraal panorama... waw! Een mens voelt zich zo nietig hierboven.

Om de tocht volledig te maken, gaan we nog even tot aan de zendmast die bovenop de top prijkt. En wie top zegt, zegt veel volk. Eerlijk, ik heb niets, maar dan ook niets met wielersport, ook al fiets ik zelf de nodige kilometertjes (zij het dan met mijn ebike). Toch kan ik niet anders dan onder de indruk zijn van de prestaties van al die vrouwen en mannen die aanschuiven onder het bord "Sommet du Ventoux - Alt. 1910m" voor een foto. Zonder woorden wordt me een mobieltje in de hand gedrukt en ik ben met veel plezier een paar keer fotograaf van dienst. Over de exacte hoogte zijn de verschillende bronnen het niet eens: de ene keer lees je 1909 meter en dan weer 1913 meter... hoog genoeg dus om de naam berg te mogen dragen.

Ik had mijn bedenkingen of de Ventoux écht op ons lijstje moest komen, maar ondertussen twijfel ik niet meer: het is de klim meer dan waard.

De afdaling naar Bédoin toont een hele andere kant van de Reus; de vegetatie is hier eerder mediterraan te noemen. Goede remmen zijn hier geen overbodige luxe en menige wielertoerist suist ook langs deze kant aan een rotvaart naar beneden. Tja, elk diertje zijn pleziertje.

Praktische info wandeling Sault - Bois du Défends

vertrek: parking Bois de Défends, Route de Saint-Trinit, Sault (FR) - N44.101553/E5.421367

afstand: 6,8 km (80% onverhard) - lus - ca 100 hoogtemeters 

mijn persoonlijke scores: algemeen 8,5/10 (zonnig, 20°C, 1Bft) - stilte 8,5/10

Geen bankjes of horeca. Voorzie voldoende proviand.

Deze wandeling (brochure + gpx) kan je terugvinden op de site van Terra Rando - Randonnée de Sault et les Bois du Défends. Wij kozen voor de korte lus, maar je kan ook kiezen voor de langere variant van 9,4 km die vanuit het dorp Sault vertrekt. Ook voor andere wandelingen in de Vaucluse kan je terecht op Terra Rando. Je kan zoeken op de kaart, volgens niveau, volgens regio, ... Topsite!

(*) Praktische info wandeling Station Mont-Serein - Mont Ventoux

Wie niet vies is van een beetje uitdaging, kan vanop de parking van het skistation Mont-Serein een luswandeling van net geen 14 km maken. Je overbrugt hierbij wel meer dan 700 hoogtemeters.

Ook deze wandeling (brochure + gpx) kan je terugvinden op Terra Rando - Rando ascension sommet mont Ventoux - versant nord - départ Mont Serein. Vanuit Bédoin kan je dan weer - onder begeleiding - een nachtelijke beklimming naar de top maken.

Opgelet: van 15/6 tot 15/9 zijn er toegangsbeperkingen in de Massifs de Vaucluse tijdens periodes met een verhoogd brandgevaar. Check voor je vertrekt! (gratis nummer +33 4 28 31 77 11)

© 2023 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.