Buitenbeentje... Landgoedwandelingen in Oostkapelle

De weergoden hebben beslist: onze fietsdriedaagse wordt tot wandeldriedaagse omgedoopt. De voorziene fietsroutes worden opgeborgen voor een ander keertje en het wandelnetwerk van het Zeelandse eiland Walcheren wordt bestudeerd.

Onze uitvalsbasis is Oostkapelle, een dorp met een kerk en wat omliggende straten. Zo rustig het is tijdens de wintermaanden, zo gezellig druk wordt het hier tijdens de zomer. Dat heeft alles te maken met het mooie en brede zandstrand dat op amper twee kilometer van de dorpskern ligt. Uiteraard kunnen wij een flinke strandwandeling wel smaken, maar dit stukje Zeeland heeft veel meer in petto.

Aan de dorpskerk vertrekken vier "landgoedwandelingen". Deze variëren in lengte van 2,3 tot 7,8 km en hebben aparte bewegwijzering (respectievelijk een witte, rode, blauwe of gele pijl). Een combinatie van de gele en de blauwe route blijkt quasi samen te lopen met een route die ik thuis al via de wandelknooppunten uitgestippeld had, dus dat kan niet anders dan een goeie zijn.

In de zeventiende en achttiende eeuw werd Walcheren omgetoverd tot de "Tuin van Zeeland". Begoede burgerij, rijke kooplui en adel hadden naast een optrekje in de stad ook een "buitenplaats", een landgoed met bijhorende tuinen en parken. Er waren er meer dan 200 op het eiland en een groot deel van deze historische buitenplaatsen vind je in Oostkapelle. 

We zijn dan ook nog niet goed en wel vertrokken voor we al op een heus landgoed lopen, meer bepaald Buitenplaats Schoonoord. Sinds 2004 werd hier veel nieuw bos aangeplant. Het pad slingert langs een waterloopje en ook een leuk bruggetje ontbreekt niet.

Na een paar honderd meter asfalt (maar zeer rustige meters) passeren we Buitenplaats Duinbeek, één van de oudste. Het gebouw is in privébezit en kan je niet van dichtbij gaan bekijken, maar de vele paadjes die door het landgoed kronkelen, zijn wel opengesteld. Ongemerkt wandelen we zo een andere buitenplaats op: Buitenplaats Berkenbosch. Hier staat een meer dan 200 jaar oude taxusboom die Piet Mondriaan inspireerde tot zijn schilderij "De grijze boom". Grijs is het hier allesbehalve, want overal waar je kijkt staan narcissen en sleutelbloemen in volle bloei.

We zijn ondertussen aanbeland in het hart van "De Manteling", een natuurgebied van zo'n 740 hectare groot. Naast de buitenplaatsen met hun tuinen en parken bestaat het uit bossen, duinen en grasland. De naam verwijst naar de beschermende functie van het gebied: als een "mantel" beschermt het de Kop van Walcheren tegen de felle zeewind. Het is trouwens die wind die voor de bijzondere en kronkelige boomstammen zorgt. Het lijken soms wel bonsaibomen. Jammer genoeg moeten we vaststellen dat ook hier de klimaatopwarming gevolgen heeft: met een flinke snoeibeurt probeert men de soms eeuwenoude bomen te redden. We kunnen alleen maar duimen dat het lukt.

De paadjes en lanen leiden ons naar Kasteel Westhove, ooit eigendom van de Abdij van Middelburg, vandaag vind je er een hostel. In de voormalige orangerie zit Terra Maris, een museum voor natuur en landschap van Zeeland, maar je kan er ook terecht voor een drankje en een hapje. Een Romeins bruggetje leidt ons terug naar Buitenplaats Berkenbosch en dan brengt een duinpad ons - onder het geruis van de branding - tot aan de strandovergang De Lage Duintjes. Het is tijd voor een stukje strandwandelen. 

Aan de volgende strandovergang (Duinweg) nemen we afscheid van de Noordzee en stappen tot aan de rand van een ander deel van De Manteling, namelijk natuurgebied Oranjezon. Tot 1995 was dit een waterwingebied en tot op vandaag wordt het pompstation onderhouden. In noodgevallen kan Oranjezon heel Walcheren van drinkwater voorzien. Dit verleden zie je terug in de naaldbomen en de kanalen. Oranjezon is niet vrij toegankelijk; wil je er gaan wandelen, dan kan je erin via de toegangspoort aan de Koningin Emmaweg 22 in Vrouwenpolder. Een ticket kost 1 euro waarmee je de werking van Het Zeeuwse Landschap ondersteunt. De vier bewegwijzerde wandelingen zijn veelbelovend, maar zullen voor een ander keertje zijn. 

Via Buitenplaats Zeeduin stappen we terug naar ons startpunt. De finale is een mooie: door de 18de-eeuwse toegangspoort. Het was een topwandeling met de juiste mix van natuur en cultuur. Alleen jammer dat we geen damherten of reeën hebben gespot... De perfecte reden om nog eens terug te komen naar dit verrassend stukje Zeeland!

Praktische info:

vertrek: parking kruising Dorpsstraat/Lantsheerstraat, Oostkapelle (NL) (gratis)

Je kan ook vertrekken vanop parking Westhove, parking Randuin of parking De Vier Hoogten, maar deze zijn allemaal betalend van 1/3 tot 1/11 (2,40 euro/uur, 12 euro/dag).

afstand: 10,6 km (70% onverhard) - lus - vlak 

route: vertrek op de parking naar links (Dorpsstraat) tot aan de kerk (knooppunt 96) - 91 - 92 - 93 - volg richting 94 - verlaat het netwerk ter hoogte van strandovergang de Lage Duintjes (strandpaviljoen Lage duintjes) - wandel over het strand tot strandovergang Duinweg (strandpaviljoen De Piraat) - ga hier terug de duinen in richting knooppunt 94 - 73 - 72 - sla door de toegangspoort naar rechts en volg de Noordweg tot aan de parking

mijn persoonlijke scores: algemeen 9/10 (zonnig tot bewolkt, 8°C, 4Bft) - stilte 9/10

Wandelnetwerk Zeeland + routering landgoedwandelingen. Kaartje met de landgoedwandelingen is verkrijgbaar bij deelnemende handelszaken in Oostkappele of kijk op Natuurlijk Oostkapelle.

Ik heb de route ook aangemaakt op RouteYou: RouteYou Oostkapelle - Landgoedwandeling combi blauw-geel.

De wandelnetwerken krijgen regelmatig een update. Check daarom voor je vertrekt een routeplanner zoals Wandelnet.nl.

Vrij veel bankjes. Horeca aan in Oostkapelle en onderweg (Terra Maris en strandpaviljoenen).

Wij verbleven deze keer in het kleine en familiale Hotel Anno Nu: eenvoudige, maar nette kamers met alle comfort en een lekkere kaart in het restaurant. Ideaal voor een paar daagjes tussendoor.

© 2023 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.