Buitenbeentje… Over en weer met het veer naar het strandhuis

Een nieuwe maand en voor velen de start van het nieuwe schooljaar: op de kalender prijkt 1 september. Het wordt weer drukker op de baan, maar tegelijk wordt het op veel plekjes terug rustiger. Aangezien ze vandaag een zomerse dag voorspellen, lijkt het ons ideaal om een typisch toeristisch uitje te doen: met de Westerscheldeferry de overzet maken van Breskens naar Vlissingen. Vanuit de haven vertrekken we dan voor een fietsknooppuntertje richting Zoutelande. Benieuwd of we het "gammele strandhuis" van Bløf en Geike Arnaert gaan vinden...

Op de parking in Breskens blijkt dat er wel wat meer mensen de septembermaand met een fietstochtje aan de overkant willen inzetten. Stipt op tijd varen we uit en een half uurtje later staan we op Walcherse bodem. We blijven wat achter op de "meute" en fietsen dan vanuit de haven van Vlissingen richting het jaagpad langs het Kanaal door Walcheren. Niet veel later knopen we aan op het Bunkerpad, een fietspad tussen Vlissingen en Middelburg dat langs zes bunkers uit WOII gaat. Deze bunkers waren onderdeel van Landfront Vlissingen, een verdedigingslinie van de Duitse bezetters tegen aanvallen vanuit het binnenland. En het Landfront maakte dan weer deel uit van de Atlantikwall, de verdedigingslinie aan de kust die helemaal van Noorwegen tot aan Spanje doorliep. Het pad is verrassend rustig zo tussen twee steden in. Jammer genoeg zijn de bunkers ten prooi gevallen aan vandalisme en sluikstorters.

Dan is het nog even fietsen door de rustige buitenwijken van Middelburg vooraleer we de rust en stilte van de Zeeuwse polders induiken. Alhoewel... rust? Blijkbaar heeft zowat half Walcheren besloten vandaag de fietsbenen te strekken. En daar komen dan nog eens evenveel toeristen bij (waaronder wij dus). Veel achter elkaar fietsen is dus de boodschap, maar dat kan de pret niet drukken.

Onderweg "flitsen" we door buurtschappen met lieflijke namen als Poppendamme, Klein Mariekerke en Sint-Jan-ten-Heere... voor je het goed en wel beseft, ben je er al doorheen gereden. Er duiken meer en meer campings op en ook de duinen komen steeds dichterbij. Blijkbaar heb ik deze keer mijn huiswerk iets minder goed gemaakt, want we moeten een tijdje op de vrij drukke Westkapelseweg rijden, weliswaar op een volledig apart pad, maar toch. Ik ben dan ook blij als we Zoutelande inrijden. Van de huidige economische crisis valt (ook) hier weinig te merken: de terrasjes zitten vol, de ijsjesverkopers doen gouden zaken en de souvenirwinkeltjes zijn drukbezocht. We gaan even het levendige centrum in, gaan even de dijk op om naar het strandhuis te speuren, maar maken al snel rechtsomkeer. Ik zie wat mensen zo aantrekt in dit badplaatsje, maar mijn ding is het minder. Of toch wanneer je met een fiets door de menigte moet laveren.

Tussen Groot en Klein Valkenisse rijden we door de bosduinen. We stuiten hier op een "drakentandversperring", een overblijfsel uit WOII. Meerdere rijen betonpiramides hadden tot doel geallieerde tanks te stoppen en de drinkwatervoorziening van de Duitsers veilig te stellen. Confronterend...

Wat verder - in het veel rustigere dorp Dishoek - gooien we de fietsen even aan de kant. Hoogste tijd voor een ijsje! Na dit lekkere intermezzo zetten we koers naar Vlissingen. Al gauw spotten we het Nollebos, een natuur- en recreatiegebied, het Nollestrand en de Boulevards. Opnieuw gaan de fietsen even aan de kant, want ik MOET tot aan het water. Eenmaal mijn zon/zee/zand-behoefte bevredigd, fietsen we onze alweer laatste kilometers naar de veerterminal. Hierbij passeren we nog heel wat nieuwbouw. Vlissingen was tijdens WOII immers de meest gebombardeerde stad en veel gebouwen hebben de naoorlogse sloop niet overleefd. Gelukkig is er in het oude stadsgedeelte wel nog een en ander bewaard gebleven. Vanop de havenboulevard aan de Koopmanshaven heb je een mooi zicht op zowel de nieuwe en oude stad, maar ook op de jachthaven en de aan-en afvarende schepen op de Westerschelde. Deze keer blijft het bij een flitsbezoek, maar Vlissingen gaat op het lijstje om later eens van naderbij te leren kennen. Vlakbij de Oranjemolen op de dijk leren we nog dat hier op 1 november 1944 de bevrijding van Walcheren begon onder Operatie Uncle Beach. Wat verderop staat een standbeeld van een aanstormende soldaat om dit te herdenken.

Het staartje van de rit heeft nog een leuke extra in petto: om aan het veerterminal te geraken moeten we - met de fiets aan de hand - de sluisbruggen over. Best imposant om je zo tussen twee geulen te bevinden. We zijn net op tijd voor de volgende afvaart. Bye bye Vlissingen, we'll meet again!

Praktische info:

vertrek: zeer ruime parking veerterminal Breskens, (gratis)

afstand: 70 km (waarvan ca 7 km onverhard) - lus - vlak 

mijn persoonlijke scores: algemeen 8/10 (zonnig, 26°C, 4Bft) - stilte 8/10

Route op het fietsnetwerk Walcheren.

Knooppunten: 86 - 85 - 87 - 83 - 82 - 56 - 53 - 39 - 52 - 51 - 47 - 46 - 43 - 12 - 41 - 40 - 42 - 44 - 80 - 81 - 88 - 86

De fietsnetwerken krijgen regelmatig een update. Check daarom voor je vertrekt een routeplanner zoals RouteYou, Route.nl of Nederland Fietsland Fietsrouteplanner.

Veel bankjes. Vrij veel horeca.

Dienstregeling en tarieven veer: Westerscheldeferry

© 2022 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.