Buitenbeentje... Van Afrika tot in Tervuren

Vandaag halen we de Museumpas nog eens boven. Onze keuze valt op het AfricaMuseum in Tervuren. 

Op zondag valt het verkeer naar Brussel wel mee, maar een parkeerplek zoeken in de buurt van het museum - dat grenst aan het Park van Tervuren en het Zoniënwoud - dat is andere koek. Dus kiezen we ervoor de fietsen mee te nemen en er meteen een fietstochtje aan te koppelen. Geen parkeerstress en meteen een goedgevuld dagje.

Vanuit deelgemeente Duisburg zoeken we via de knooppunten onze weg naar het museum. Niet meteen de mooiste rit, want we rijden grotendeels door de - weliswaar mooie - woonwijken. Pas wanneer we de dreven in het Kapucijnenbos inrijden, wordt het leuk. Het bos sluit aan op het Park van Tervuren, waar je al van ver het hoofdgebouw in al zijn glorie kunt bewonderen. 

De geschiedenis gaat terug naar de wereldtentoonstelling van 1897 in Brussel. Onze toenmalige koning, Leopold II, wou investeerders en de bevolking overtuigen van zijn koloniale plannen en liet in het Afrikapaleis onder meer bodemstalen, opgezette dieren, voedingsmiddelen en etnografische voorwerpen uit Congo tentoonstellen. In 1898 werd de tijdelijke tentoonstelling een permanent museum in het teken van Congo. Naast museum was (en is) de instelling ook een wetenschappelijk instituut.

Het museum werd al snel te klein en Leopold II gaf opdracht om een groter museum te bouwen. Hij deed hiervoor beroep op de Franse architect Charles Girault (ook bekend van het Petit Palais in Parijs en van de Koninklijke Gaanderijen in Oostende). Dit project werd gefinancierd met de opbrengsten uit Congo, een kroondomein in privébezit. Nog voor de gebouwen af waren, overleed Leopold II en het museum werd geopend door zijn zoon en opvolger Albert I.

Het museum veranderde meermaals van naam en oogstte ook veel kritiek als "laatste koloniale museum ter wereld" waarbij blanken werden voorgesteld als "beschavers" en Congolozen als "wilden". Wie herinnert zich de heisa niet rond de strip "Kuifje in Congo" dat dit perfect illustreert. Een nieuwe dekoloniale benadering drong zich dan ook op.

In 2013 sloot het museum en gedurende vijf jaar werd niet alleen het gebouw gerenoveerd, maar werd ook nagedacht om dit luik van de Belgische geschiedenis op een andere manier te brengen.

Voor je het weet, ben je een paar uren zoet in de zalen die elkaar maar blijven opvolgen. En dan te weten dat wat tentoongesteld wordt minder dan 5% van de totale musuemverzameling vormt. Aangezien ik al als kind gefascineerd was door allerhande stenen en ertsen, vind ik de zaal met mineralen de mooiste, maar toch ook eentje die vragen oproept... Al die rijkdom... zo slecht verdeeld. En hoe er met mens en milieu wordt omgesprongen voor de ontginning ervan.

Het AfricaMuseum is zeker een bezoek waard, maar neem je tijd. Want het is door stil te staan bij het verleden dat we - hopelijk - lessen kunnen trekken voor de toekomst.

Praktische info:

Alle info over het museum: AfricaMuseum.

Het Park van Tervuren en het aanpalende Kapucijnenbos nodigen uit om te wandelen. Stippel zelf je route uit met de knooppunten op het netwerk Zuid-Dijleland via een routeplanner (bv Routen wandelplanner)

Liever fietsen? Ook hier kan je zelf een tocht uitstippelen via de knooppunten van het netwerk Groene Gordel via een routeplanner (bv Routen fietsplanner).

© 2022 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.