Buitenbeentje... Urbexen diep in het bos

Verlaten dorpen of gebouwen, ze trekken me aan als een magneet. Als ik te weten kom dat niet ver van ons vakantieadresje een oud sanatorium staat, wil ik dan ook op ontdekking.

Na wat speurwerk vind ik een wandelroute die ons vanuit Moulin du Ruy tot het verlaten Sanatorium du Basil brengt. Voor ons is het een beetje een atypische wandeling, in die zin dat het gewoon heen en terug gaat. Maar dat maakt ze niet minder mooi. 

Bouncing Kate was here

Geen idee of de overstromingen van de voorbije zomer er iets mee te maken hebben, maar het pad lijkt meer op een rivierbedding. Overal losse keien en op sommige plaatsen zelfs een stroompje water. Gelukkig ben ik gewapend met mijn wandelstokken, dus de klim naar boven valt best mee. Hoe hoger we klimmen, hoe dieper we het bos ingaan. Hier en daar heb je wel nog een uitkijkje op de omliggende heuvels of weides. Op het einde is het even zoeken naar de bewegwijzering, want het gebouw staat - ondanks zijn enorme proporties - verscholen in het groen.

De architectuur verwijst naar de grandeur van de Duitse kuuroorden

Ik had al wat verhalen gelezen, dus we zijn gewaarschuwd: het voormalige ziekenhuis staat ondertussen al acht jaar leeg en heeft jammer genoeg niet alleen urbexers, maar ook vandalen over de vloer gehad. Geen enkel raam is nog heel, het bordes ligt vol afbraakpuin en op veel plekken merk je dat er brandhaarden zijn geweest. 

Om binnen te geraken moet je toch over de nodige lenigheid beschikken

Het sanatorium dateert van 1903. In die periode kende tuberculose bijna altijd een fatale afloop en de enige vorm van behandeling was rust en zuivere lucht. De locatie is dus niet zomaar lukraak gekozen. De zuidelijke gevel werd in boogvorm aangelegd zodat patiënten optimaal van het zonnetje konden genieten. Van zodra de ziekte met antibiotica kon genezen worden, verloor het sanatorium zijn oorspronkelijke functie en werd het omgebouwd tot revalidatiecentrum. Van 2010 tot 2013 was het in handen van Fedasil totdat de hoge onderhouds- en stookkosten ook aan dit verhaal een einde maakten. Het gebouw sloot definitief de deuren.

Vandaag is het moeilijk om een gesloten deur te vinden. Het verval is groot en het lijkt ons niet helemaal veilig naar de bovenverdieping te gaan. Grote stukken plafond zijn weggerot of stukgemaakt. Bij verbouwingen is er ooit iemand op het lumineuze idee gekomen (oerlelijke) valse plafonds te plaatsen; nu krijg je hier en daar het originele stucwerk te zien. Ook het kuurbad, de trappenzalen en de klokkentoren getuigen van een glorieus verleden. Maar meer dan sporen zijn het niet meer. Voor wie echter net zoals ik verzot is op graffiti, is het toch meer dan de moeite waard. Ook de bijzondere architectuur en de spookachtige sfeer maken het tot een fantastische ervaring. Rondwarende geesten krijgen we niet te zien of horen, wel een paar andere urbexers die net als wij op avontuur gaan in de puinhoop.

Een stukje origineel stucwerk

Blijkbaar zou een bouwpromotor het opgekocht hebben om er een vijf-sterren-hotel van te maken. Veel werk aan de winkel! Voor ons kan de afdaling naar het dorp terug beginnen... Net voor de regen terug thuis.

Voor de échte lefgozers... de kelder

Praktische info:

Vertrek: kerk Moulin du Ruy (gratis - 5-tal plaatsen)

Afstand:  6,9 km - heen en terug - heen stijgend, terug dalend

Mijn persoonlijke scores: 9/10 (halfbewolkt, 20°C, 1Bft) - stilte 9/10

Geen bankjes. Geen horeca.

De wandelroute LG4 is bewegwijzerd met witte bordjes met daarop gele rechthoeken. Aan het kerkje vind je de overzichtskaart. Meer info, gpx-route en wandelkaarten kan je terugvinden op Ovatourisme.

Op zoek naar meer vergeten plekjes in België? De "Atlas van Vergeten België" (Bart Vanacker en Reinout Bossuyt) laten je 68 verborgen plaatsen ontdekken.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.