Buitenbeentje... Fietsen door de ongerepte Oostkantons

Aangezien de route uit het "Groot Fietsboek Wallonië" gisteren zo goed is meegevallen, kies ik vandaag nummertje 22 uit de reeks: "Kruisentocht door de wilde Oostkantons", weliswaar met een ander vertrekpunt, namelijk Sankt-Vith. Daar zijn verschillende redenen voor. Tijdens onze voorjaarsvakantie maakte ik al een "nota" aan mezelf dat er hier een grote, gratis parking was aan het oude station. Sankt-Vith ligt trouwens dichter bij onze logeeradres dan Recht. Ook niet onbelangrijk: het eerste deel van de tocht ziet er het minst mooi uit (lees: loopt vrij dicht tegen de E42 aan).

Al snel blijkt dat ik het bij het rechte eind had over die nabijheid van de autostrade. Tussen knooppunten 84 en 68 is het mooi fietsen met prachtige vergezichten en een lang stuk door een immens bos, maar het geraas op de achtergrond is vrij goed te horen. Tijdens de afdaling in Recht hou je er best even je concentratie bij... de straatnaam Bergstrasse is hier niet zomaar gekozen en we moeten moeite doen om binnen de snelheidslimieten voor de bebouwde kom te blijven. Gelukkig nog geen zone 30 😄

Vanaf Ligneuville is het schitterend fietsen door de bossen en langs de Amel (oftewel de Amblève). Tijd om de picknick boven te halen! We installeren ons op een vlonderpad en genieten van de stilte.

Ons stalen ros brengt ons verder naar Ondenval, waar we even halt houden aan het kleinste kerkhof van België in Stephanshof. Hier woonden in de 19de eeuw vijf boerenfamilies waarvan in 2011 de laatste inwoner van overleed. Het gehucht veranderde in een spookdorp waar de natuur terug vrij spel kreeg. Een paar jaar geleden werden de boerderijen echter omgebouwd tot luxueuze vakantiewoningen, maar het kleine kerkhof ligt er nog steeds.

Door de bossen en velden - en met af en toe een pittige helling - bollen we naar Schoppen en Elbertingen. In het laatste dorp staat een allercharmantst kerkje... even de remmen toe. Na nog wat kilometers arriveren we in Montenau, waar ooit een heuse goudmijn ontgonnen werd. Vandaag moet het dorp het hebben van de ambachtelijk gepekelde en gerookte ham en van de vele fietstoeristen op de Vennbahn. Ook wij knopen hier aan op de voormalige spoorlijn en geven oren en ogen de kost terwijl we door natuurreservaat Der Emmels fietsen.

Als we dachten dat we het hoogtepunt van deze tocht al gehad hadden... niet dus. Wanneer we Born naderen, doemt plots het indrukwekkende Freiherr-von-Korff-viaduct op. Deze mastodont werd in 1916 door het Duitse leger (lees: door 4.000 arbeiders, hoofdzakelijk Russische krijgsgevangenen) op amper 8 maanden voltooid als onderdeel van Spoorlijn 47A, de 23-kilometers lange spoorverbinding tussen Born en Vielsalm. De brug van 285 meter lang met 11 bogen en 18 meter hoog is het enige wat nog rest van deze spoorlijn. Maar liefst 19.000 m3 beton werd ervoor gebruikt. Wanneer we een trap naar boven ontdekken, gaan we uiteraard een kijkje nemen. Eenmaal boven heb je een fantastisch uitzicht op de omgeving. Er staat zelfs een telescoop.

We blijven de Vennbahn volgen tot Sankt-Vith, jammer genoeg ons eindstation voor vandaag. Boordevol energie en nieuwe indrukken zetten we koers naar "huis". Dat pakje friet heeft nog nooit zo goed gesmaakt 😎

Praktische info:

vertrek: parking Vennbahnstrasse, Sankt-Vith (gratis)

afstand: 44 km - lus - sterk glooiend met steile stukken/quasi vlak op de Vennbahn

mijn persoonlijke scores: 1ste deel (tot Ligneuville) 8/10; 2de deel 9/10 (zonnig, 24°C, 1 Bft) - stilte 8,5/10

Route op het fietsnetwerk "Ostbelgien".

Knooppunten: 84 - 49 - 51 - 169 - 160 - 156 - 161 - 68 - 29 - 28 - 21 - 20 - 17 - 30 - 34 - 32 - 39 - 35 - 50 - 84

Veel bankjes. Horeca in Recht, Montenau en Sankt-Vith.

De fietsnetwerken krijgen regelmatig een update. Check dus voor je vertrekt zeker een routeplanner, bijvoorbeeld die van Ostbelgien Fietrouteplanner.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.