Een rondje Blokkreek

Eén van mijn lievelingsplekjes in Oost-Vlaanderen is het krekengebied in het Meetjesland. In elk jaargetijde liggen de kreken hier mooi te wezen en geven je een instant zengevoel.

We binden de stapschoenen aan voor een klein ommetje rond één van mijn favorietjes, de Blokkreek. Het eerste en laatste deel van onze wandeling is gewoon heen en terug, maar dat vind ik helemaal niet erg. Telkens opnieuw ben ik verbaasd over dingen die me tijdens de heentocht niet zijn opgevallen.

Een paar honderd meters langs de oevers van het Leopoldkanaal brengt ons naar één van de pontjes die hier ter meerdere eer en glorie van de wandelaar zijn aangelegd. Geef toe, jezelf op die manier naar de andere oever trekken, het geeft een extraatje aan het uitstapje. Eenmaal aan de overkant volgt een klein stukje aardeweg en dan is het enkel nog asfalt onder de zolen. Niet dat het hier erg stoort, daarvoor is de omgeving veel te fraai. Je kan niet alles willen 😉

We laten de paar huizen en de enkele boerderij al snel achter ons en daar is de Vrouwkenshoekkreek al. Nu kan de natuur hier terug haar gang gaan en is ze terug één van de mooiste kreken van het gebied, maar dat is ooit anders geweest. In de jaren '50 werd immers alle grond afkomstig van de verdieping en verbreding van het Leopoldkanaal hierin gedumpt. Weg typische kreekbiotoop! In de plek kwam er ecologisch weinig waardevol grasland. 

In de jaren '90 kon Natuurpunt dit terrein echter kopen en begon men met het herstel. Nu kan je ze weer in al haar glorie bewonderen en is ze terug verbonden met de Blokkkreek in Nederland (niet te verwarren met "onze" Blokkreek... kwestie van het ingewikkeld te maken). Bovendien kan ze nu samen met de andere kreken een rol spelen in het verhaal van de klimaatveranderingen... zowel bij watertekort als -overvloed.

Het hele krekengebied is trouwens een stille getuige van hoe de mens terrein wil veroveren op de zee en hoe de zee dan weer hard en genadeloos terugneemt wat van haar is. De polders werden hier eeuwenlang geteisterd door dijkbreuken en overstromingen, waarbij grillige waterplassen in het landschap overbleven toen de zee zich terugtrok.

Er zijn ook kreken die ontstaan zijn door menselijke toedracht. In deze streek werd veel turf gestoken en zo ontstonden turfputten die tijdens stormvloeden verder uitgeschuurd werden.

Uiteindelijk wist men door de aanleg van metershoge dijken de zee te bedwingen. Vandaag is het poldergebied een grote lappendeken van vruchtbare akkers en weiden. Als wandelaar of fietser ontdek je hier ongerepte natuur en weidse landschappen met daarin de "Sentse parels".

De rustige landweggetjes brengen ons aan en rond de Blokkreek. Deze is bijzonder populair bij karpervissers. We maken er een praatje met één van hen, die ons meteen trots een aantal foto's van zijn vangsten laat zien. Nu heb ik in een grijs en ver verleden ook wat ervaring met karpervissen, maar zo'n joekels hebben mijn vader en ik nooit gevangen. Een dure, maar mooie hobby, zeker als je het op zo'n plek kan doen.

De kilometers schuiven hier vlotjes onder de schoenzolen... Voor we het weten, staan we terug aan het pontje. Helemaal uitgewaaid én opgeladen trekken we terug naar huis. Niet met fotootjes van karpers, maar wel van mijn geliefde kreken 😍

Vertrek: einde Kantijnstraat, Sint-Laureins (gratis parkeren, 5-tal plekjes)

Afstand: 7,8 km (waarvan een kleine kilometer onverhard) - lus - vlak

Score: 8,5/10 (halfbewolkt, 20°C, 4Bft) - stilte: 9/10

Route op het wandelnetwerk "Meetjeslandse Kreken".

Knooppunten: 10- 12 - 51 - 50 - 99 - 97 - 98 - 50 - 51 - 12 - 10

Vrij veel bankjes (waaronder 2 mooie picknickbanken aan de Blokkreek). Geen horeca.

De wandelnetwerken krijgen regelmatig een update.

Check daarom voor je vertrekt steeds de route op een routeplanner, bijvoorbeeld die van Routen of Route.nl.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.