Buitenbeentje... Fietsbelevingen in Limburg, dag 3 "Fietsen door de Bomen" met een paar bonussen

Hoezeer ik ook een fan ben van Wim Lybaert en zijn Columbus, zelf ben ik meer van het voorbereidende type. Het fietslusje van vandaag is niet te lang met het oog op de lange rit naar huis vanavond en heeft heel wat fraais én bijzonders in petto. Als startplek kiezen we voor de parking van de sporthal van Eksel: ruim, gratis, minder gekend en bovendien is de sporthal gesloten op de Nationale Feestdag. Geen parkeerstress is altijd meegenomen 😃

Het duurt niet lang of we fietsen langs bosrijke paadjes. Zowel links als rechts van ons is het militair domein. Voor het geval dat de bordjes "verboden toegang - militair domein" niet duidelijk genoeg zijn, hebben ze er ook nog eens een bord met een doodskop bijgezet. 

Naadloos gaat het over in het Pijnven, een provinciaal domein van 2.000 hectare gelegen tussen Lommel, Hechtel-Eksel en Overpelt. Het Pijnven is een voormalig heide- en stuifzandgebied dat begin 20ste eeuw met dennen werd beplant waarvan het hout nodig was voor de mijnbouw. Nu er van mijnbouw geen sprake meer is, moeten de naaldbomen stelselmatig plaats maken voor loofbomen. 

Naarmate we knooppunt 272 naderen wordt het opvallend drukker... Hier kan je dan ook "Fietsen door de Bomen": via een dubbele cirkel fiets je tot op 10 meter hoogte tot tussen de boomtoppen. Deze knappe constructie heeft een diameter van zo'n 100 meter en is in totaal 700 meter lang. Het is zó leuk dat we het rondje twee keer doen. 

Dan volgt nog meer bos (we zijn dan ook in Bosland) met hier en daar een stuk heide of een wei vol bloemen. Opnieuw valt ons op wat een fietsparadijs Limburg wel niet is. Hier geen moordstrookjes, maar brede, goed onderhouden fietspaden. Een feestje!

Als we terug de bewoonde wereld inrijden, zien we een stukje van de Ford Lommel Proving Ground. Op een terrein van meer dan drie vierkante kilometer heeft Ford hier een testcentrum met meer dan 100 kilometer aan testbanen. Sinds de opening in 1965 is er flink uitgebreid en geïnvesteerd, de laatste 10 jaar zo'n 50 miljoen euro. Achter de afsluiting worden de nieuwste modellen 7 dagen/7 en 24u/24 uitgetest. Jaarlijks betekent dat tussen de 5 en 10 miljoen kilometer. Dat kan tellen qua ecologische voetafdruk. Wie zelf eens op de testbaan wil wandelen of fietsen, kan jaarlijks met Pinksteren verschillende routes komen uitproberen. 

Plots rijden we naast een immense begraafplaats in het Kattenbos: identieke kruisjes voor zover het oog reikt. Wat verder staan we aan de toegangspoort van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel. Op een terrein van 16 hectare liggen hier meer dan 39.100 Duitse gesneuvelde soldaten uit WOII en ook 541 uit WOI die van een begraafplaats uit Leopoldsburg werden overgebracht. Het is de grootse Duitse militaire begraafplaats van West-Europa buiten Duitsland. Als we ronddwalen tussen de graven, valt ons op dat een kruisje de namen draagt van twee soldaten. Dat maakt het nog aangrijpender.

Met een hoofd vol indrukken zetten we ons tochtje verder. Kalme straatjes brengen ons in het centrum van Lommel, volgens de brochures "het warmste plekje van Vlaanderen". Aan de gezelligheid zal het alvast niet liggen... rond het centrale plein zijn er talrijke horacazaken en die doen met het goede weer gouden zaken. Eén van de redenen voor dit "staartje" aan ons ritje is een bezoekje aan het GlazenHuis, een museum dat sinds 2007 de ambacht van het glasblazen in de kijker zet. 

De tentoonstelling "Shoerealism" van de Japanse kunstenaar Simsa Cho: een samenspel tussen glaskunst en een grenzeloze fascinatie voor schoenen

Eind 19de eeuw ontdekte men kwartzand in de buurt van Lommel. Kwartszand is erg zuiver en heeft uitzonderlijk fijne korrels, waardoor het uitermate geschikt is voor de productie van glas. Waar de ontginning eerst op kleine schaal gebeurde op basis van mankracht, ging men door de technologische vooruitgang op steeds grotere schaal ontginnen.

Het GlazenHuis is als gebouw op zich al meer dan een bezoek waard. De structuur van staal en glas werd ontworpen door Philippe Samyn en de eyecatcher is de glazen kegel met een hoogte van 30 meter. Langs de binnenkant van de kegel lopen twee stalen trappen: je start op de eerste trap spiraalgewijs naar boven en bovenaan in de kegel - na een oversteek van een glazen vloer - wentelt de tweede trap zich naar beneden. Hoe hoger je klimt, hoe warmer het wordt. Uniek en schitterend staaltje architectuur!

Na dit fijne intermezzo fietsen we nog net iets verder... Want net buiten het centrum bevindt zich één van de letterlijk warmste plekjes van Vlaanderen: de Lommelse Sahara. Dit natuurgebied bestaat uit een zand- en duinlandschap met in het midden een groot meer (en nog een paar kleintjes) en rondom naaldbossen. Het werd in 2005 uitgeroepen tot één van de allermooiste plekjes van Vlaanderen, ook al is het ontstaansgeschiedenis niet zo idyllisch. De plas ontstond door zandwinning tussen 1920 en 1925 en de uitwaseming van de vroegere zinkfabriek zorgde ervoor dat tussen 1902 en 1940 alle groene beplanting verdween en wat restte was een dor landschap met wit zand. Na WOII begon men dan ook naaldbomen aan te planten om erger te voorkomen en men slaagde er zelfs in het zandgebied van 350 tot de huidige 193 hectare terug te brengen.

Het gebied is zeer geliefd bij veel watervogels, ook bij de menselijke soort. Zwemmen is er weliswaar verboden wegens de verraderlijke draaikolken. Het wateroppervlak is echter zo vlak als een biljartlaken, dus je ziet van hier dat er wel eens gezondigd wordt tegen dat verbod. Er zou hier ook een prachtige uitkijktoren staan, maar daarvoor zullen we eens moeten terugkeren, want dit is ons keerpunt.

Eenmaal terug door Lommel koersen (nou ja) we terug richting Eksel. De route voert ons eerst nog kilometers door het Kattenbos, zelfs eventjes tussen twee volgelopen groeves in, en een stuk door heidegebied (met de originele naam Heide achter de Steenweg 😄). Er wacht ons ook nog exact 1.750 meter onverhard parcours... Er staat zelfs een bordje om dat aan te geven. Als we nu nog niet overtuigd waren dat Limburg een fietsparadijs was, dan waren we het nu zeker wel. Het is een magnifiek stukje door de bossen, blij dat ik het in onze tocht opgenomen heb.

En dan zien we de eerste huizen al staan en niet veel later staan we terug op de parking van de sporthal. We besluiten om met de fiets even tot in het centrum te rijden. Ik had op de kaart immers een leuke brasserie gespot. En ja hoor, op het ruime terras van Brasserie Het Notariaat kunnen we ons installeren voor een hapje en drankje voor we terug huiswaarts rijden. Het perfecte sluitstuk van een perfect lang weekend.

Het waren drie topdagen en veel te snel voorbij. Niet getreurd, de volgende trip naar Limburg is ondertussen al geboekt. Tot het zover is, gaan we nagenieten van al die mooie herinneringen.

Vertrek: Sporthal Eksel, Dennenstraat 8, Hechtel-Eksel (tussen knooppunten 256 en 257)

Afstand lus "Fietsen door de Bomen": 43,5 km (waarvan 1.750 meter onverhard) - lus -  vlak

Score: 9/10 (zonnig, 25°C, 2Bft) - stilte 9/10

Route op het fietsnetwerk "Limburgse Kempen"

Knooppunten: 257 - 272 - 255 - 264 - 265 - 229 - 224 - 547 - 224 - 229 - 253 - 254 - 256 - 257

Veel bankjes op de ene plek, quasi geen op de andere.. Weinig horeca.

De fietsnetwerken krijgen regelmatig een update. 

Check voor je vertrekt een routeplanner zoals bijvoorbeeld Route.nl of Routen Fietsplanner

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.