De Galgebossenwandelroute... kort, maar prachtig!

Na een paar uren in het In Flanders Fields Museum in Ieper deze voormiddag, kiezen we voor een kortere, maar daarom niet minder mooie wandeling om de wandelspieren nog eens los te gooien. Ver moet je nooit zoeken in de Westhoek om heerlijke plekjes te vinden en deze keer is de Galgebossenwandelroute aan de beurt.

De Galgebossen zijn een overblijfsel van wat ooit een uitgestrekt woud was, helemaal van Beselare tot Watou. De lugubere naam komt van een even lugubere activiteit. Tot het begin van de 18de eeuw beslisten de Heren van Elverdinge en Vlamertinge over het lot van hun onderdanen. Wie de pech had ter dood veroordeeld te worden, eindigde veelal aan de galgen die hier aan de rand van het bos waren opgesteld.

Vandaag kom je naar hier voor de rust, de stilte én de natuurpracht. Aan de parking worden we opgewacht door een wel heel bijzondere greeter 😃 en na een korte kennismaking stappen we het bos in. Al meteen wordt duidelijk dat onze waterdichte schoenen een goede keuze zijn. De modderige paadjes brengen ons langs verschillende poelen. Het gebied is immers rijk aan verschillende soorten amfibieën (waaronder de zeldzame kamsalamander) en daarom werden oude poelen in ere hersteld en nieuwe gegraven. Vlinders en libelles fladderen voorbij. Hier kan en mag de natuur haar gang gaan. Dood hout wordt bijvoorbeeld niet opgeruimd, maar blijft liggen als woonst voor talrijke kriebelbeestjes. Het is ook de gedroomde voedingsbodem van heksenboter, een knalgele slijmzwam. Galgen, heksen,... gekker moet het niet worden 😉 Al voel ik me hier wel thuis...

Op onze tocht lopen we ook regelmatig langs de bosrand, wat ons mooie uitkijkjes biedt op de omringende akkers. Dit jaar stond blijkbaar het plantgoed van de aardappels in de aanbieding 😄 We krijgen ook een stukje asfalt onder de voeten en in de verte ontwaren we de "skyline" van Poperinge. 

In de Westhoek kan je nooit omheen de Groote Oorlog en dat is tijdens deze wandeling niet anders. Aan de rand van het bos brengen we een bezoekje aan het kleine Britse Hagle Dump Cemetery, waar zo'n 430 gesneuvelden van WOI begraven werden. 

Plots horen we het liedje van een ijskar en het idee van een ijsje spreekt ons wel aan. Ook al is het vandaag zwaarbewolkt, het is drukkend warm. Groot is de teleurstelling als blijkt dat deze ijskar helemaal geen ijsjes verkoopt, maar een groep fietsers begeleidt. 

De begraafplaats is niet de enige herinnering aan 14-18. Midden in het bos - dat gedurende de hele oorlog in Brits gebied lag - staat nog het boswachtershuisje dat tijdens de oorlog dienst deed als herberg en waar soldaten terecht konden voor wat vertier. Er waren ook barakken waar erediensten werden gehouden en waar films werden vertoond. In het bos waren verschillende legerkampen die gekend waren als "Dirty Bucket", genoemd naar de herberg Vuile Seule aan de rand van het bos. Vandaag kan je nog steeds terecht in de Vuile Seule, weliswaar enkel tijdens het weekend. Het is meteen ook het eindpunt van deze wandeling. Jammer dat wij al een tafeltje in een ander restaurant gereserveerd hebben, want anders hadden we best eens de ribbetjes van het huis willen proberen. Volgend keertje misschien? Want dat er een volgend keertje komt, zoveel is zeker. Topwandeling!

En net als de onweerswolken besluiten de kranen open te draaien, zitten wij terug in de auto... op naar ons logeeradresje en op naar nieuwe avonturen.

Vertrek : parking Gelgebossen, Gasthuisstraat 3, Elverdinge (gratis - 20-tal plaatsen) 

Afstand : 6,5 km - lusvormig - vlak 

Mijn persoonlijke scores : algemeen: 9/10 (zwaarbewolkt/onweerachtig, 25°C, 1 Bft) - stilte: 9,5/10

De Galgebossenwandelroute is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes. 

Op https://www.westtoer.be kan je de route als pdf of gpx downloaden. Via de webshop kan je de wandelkaart aankopen.

Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Vrij veel bankjes. Horeca aan start.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.