Buitenbeentje... La promenade de l'écureuil

Na een bezoek aan de Abdij van Stavelot besluiten we in de omgeving nog een wandeling te maken. Rustzoekers als we zijn, starten we niet in Stavelot zelf, maar in het gehucht Beaumont op zo'n kleine zes kilometer. Hier start de bewegwijzerde "Promenade de l'écureuil" ofwel de Eekhoornwandeling. Voor mij spreekt de Franse naam nét iets meer tot de verbeelding.

Het is best wel een uitdaging om de auto in die ene straat van Beaumont kwijt te raken, maar eenmaal die aan de kant, gaan we van start. 

Via een asfaltweggetje is het flink klimmen boven het gehucht uit. We krijgen al een paar mooie vergezichten te zien, maar zien ook hoe de E42 het landschap "ontsiert". En daar hoort ook wat achtergrondlawaai bij... Moto's lijken zich hier op het Circuit van Francorchamps te wanen. 

Pakweg een kwartiertje na de start staan we al in het Bois de la Ronde Haie en is er van de E42 niets meer te merken. In de plaats krijgen we een schitterend orkest van de vele vogels die het tegen elkaar lijken op te nemen: "Wie kan het luidst en wie het mooist?".

Tussen de bomen door krijgen we een magnifiek zicht op de vallei van de Amblève. Het feit dat het zonnetje even van de partij is, zit daar uiteraard voor iets tussen.

De regen van de voorbije dagen heeft de bospaden op sommige plekken in vijvers veranderd, dus af en toe is het wat zoeken om onze voeten toch enigszins droog te houden. We balanceren op boomstammen, klauteren op en af boomstronken, ... dat zorgt voor een beetje avontuur. En we blijven maar stijgen.

We horen naast ons het geruis van de Noir Ru, een bijriviertje van de Gileppe. Dat belooft. Ik heb immers in een (oud) wandelboekje gelezen dat je op een gegeven moment dit waterloopje moet oversteken en afhankelijk van de waterstand komt daar wel wat creativiteit bij kijken. Na nog wat glibberen en glijden komen we inderdaad aan het water... ruim drie meter breed. Zelfs met een flinke aanloop kan ik daar met mijn korte beentjes niet over springen. Maar zie, ze hebben ondertussen een brugje gelegd. Gered!

We wandelen langs het gehucht Francheville en vanaf dan is de afdaling ingezet, eerst door het bos, dan langs landelijke weggetjes. De Noir Ru blijft onze metgezel tot we hem via een mooi stenen bruggetje oversteken en de laatste paar honderd meters naar ons startpunt afleggen.

Zowel op het infobord als op de site staat deze wandeling van 6,6 kilometer als "heel gemakkelijk" aangegeven. Een andere bron op RouteYou spreekt dan weer van een dikke 8 kilometer en 7/10 qua moeilijkheidsgraad. Wij zijn eerder geneigd ons bij de tweede aan te sluiten, want ook onze teller stond op dik 8 kilometer en je krijgt toch een flinke portie stijgen en dalen te verwerken (en met de nodige obstakels onderweg). Maar geen enkele meter daarvan was tegen onze zin... integendeel, het was weer een wandelfeestje!

Vertrek : centrum Beaumont - Stavelot (gratis parkeren langs de baan)
Afstand : ca 8 km - lus - eerst stijgen, dan dalen
Mijn persoonlijke scores : algemeen : 8,5/10 (half bewolkt met regenbuien, 11°C, 3 Bft) - stilte 8/10

De route werd bewegwijzerd door Toerisme Stavelot en je kan alle info terugvinden op hun site Toerisme Stavelot.

Zoek naar bordjes met een blauwe rechthoek.

Geen bankjes. Geen horeca.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.