Wandelen op de flanken van de Bosberg

Zou er zoiets als een "wandelflandrien" bestaan? Zo ja, dan gaan wij vandaag alvast oefenen voor de titel met een wandellus op en rond de Bosberg, bekend als kuitenbijter in menige wielerwedstrijd.

Wij gaan voor een mooie tocht van zo'n 10 kilometer. Om onze kuiten wat op te warmen, starten we met een vlak stukje in het Moerbekebos, dat iets verder naadloos overgaat in het Raspaillebos. Samen met het Karkoolbos en het Kluysbos zijn zij een overblijfsel van het grote Kolenwoud. Het Kolenwoud op zijn beurt was een oerbos dat zich uitstrekte vanaf Brabant tot Picardië en het middendeel van België bedekte. Zo zijn bijvoorbeeld ook het Zoniënwoud, het Hallerbos of het Meerdaalwoud ook nog restanten van dit ooit immense bosgebied. 

Binnenkort zal het hier (jammer genoeg) weer koppen lopen worden en daar zit het boshyacintje voor iets tussen. Ik moet toegeven, het is een uniek spektakel wanneer deze wilde bloemetjes voor een blauw bostapijt zorgen, maar de laatste jaren is het een echte hype geworden om ze te spotten. 

Zo zakten soms hele busladingen af naar het Hallerbos (the place to be voor het blauwe wonder) met alle gevolgen vandien. Niet iedereen neemt het immers zo nauw met de regels van "op de paden blijven" en "niet plukken". Dus om het uitsterven van dit magische plantje te vermijden, verloopt een bezoek nu gepland onder het waakzaam oog van "gastvrouwen" en "-heren". Zo'n toestanden stemmen me eerlijk gezegd wat droevig en maken me soms boos. In andere bossen waar je ze kan bewonderen, loopt het zo'n vaart (nog) niet, maar ik hou mijn hart vast nu iedereen in eigen land op zoek gaat naar bijzondere plekjes.

Het Raspaillebos heeft sowieso een rijke fauna en flora. Terwijl ik (netjes vanop het pad) de wilde narcissen bewonder, schrikt een ree op uit haar dutje en verdwijnt gezwind in het struikgewas. Altijd een geluksmomentje! 

Vanuit het bos wandelen we via een aarden weg naar de Helix, het Vlaams Kennis- en Vormingscentrum voor Natuur en Milieu. Het centrum wil mensen aanzetten om na te denken over natuur- en milieuthema's en organiseert regelmatig activiteiten zoals infoavonden, kinderateliers en cursussen. Het begint afgezaagd te klinken, maar ook hier zorgt corona voor gesloten deuren. De tuin is wel open, dus maken wij graag gebruik van de bankjes voor een rustpauze. Dat lentezonnetje (ook al is het officieel nog winter) op je snoet... dat doet zo'n deugd.

Tussen knooppunten 33 en 32 besluiten we de route even aan te passen. Reden: het wegeltje is op verschillende plaatsen tot een beekje herschapen en net vandaag heb ik mijn nieuwe wandelschoenen aan 😄 We nemen de kaart erbij en een alternatief is snel gevonden. Dankzij dit ommetje komen we op wel een hele originele rontonde terecht: Jesus die het doorgaand verkeer regelt vanop zijn kruis. Dit is een onvervalst authentiek stukje Vlaanderen.

Door het glooiende landschap stappen we verder en komen terecht in Waarbeke. Even tussen de huizen dus, maar niet veel later ruilen we de bebouwing weer in voor de mooiste paadjes. Ongemerkt zijn we trouwens de provinciegrens van Vlaams-Brabant overgestoken... we bevinden ons in het heuvelige Pajottenland, ook wel gekend als het Toscane van de Lage Landen. Of hoe je helemaal niet in het vliegtuig moet stappen om ver weg te zijn 😉

Cipressen zijn hier weliswaar niet te bespeuren, want het Kluysbos bestaat voornamelijk uit eik, beuk, kastanje en els. Het maakt het er niet minder geweldig op. Hier geen dreven, maar kronkelende paadjes waar je al eens over of onder een boom moet klauteren. Aan het ontluikende loof te zien, belooft het ook hier binnenkort een topjaar voor de voorjaarsbloeiers te worden,

Zo belanden we weer op de Bosberg waar we nog even kunnen genieten van schitterende vergezichten over de Dender- en Markvallei. We laten de kasseiweg over aan de échte flandriens en lopen via een boswegeltje terug naar de auto.

Een groot deel van dit gebied maakt trouwens deel uit van het stiltegebied Dender-Mark... Het mag je dan ook niet verbazen dat deze wandeling voor mij een topper is. En dat ondanks het feit dat ik mijn nieuwe wandelschoenen alsnog niet proper heb kunnen houden 😄

Het speenkruid is ook al van de partij

Vertrek : parking Kapellestraat, Geraardsbergen (gratis)- 10-tal plaatsen)
Afstand : 10km (waarvan 5,3 km onverhard) - lusvormig - vlak tot glooiend
Mijn persoonlijke scores : algemeen : 9,5/10 (zonnig, 7°C, 1 Bft) - stilte 9,5/10

Route op de wandelnetwerken "Bronbossen" en "Pajottenland".
Knooppunten : 618 - 12 - 10 - 27 - 11 - 29 - 33 - 32 - 34 - 620 - 615 - 616 - 69 - 68 - 617 - 618
Paar bankjes. Geen horeca (horecazaak op de Bosberg staat op moment van publicatie te koop).
De wandelnetwerken krijgen regelmatig een update. 
Check voor je vertrekt een routeplanner zoals bijvoorbeeld Wandelknooppunt.

© 2021 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.