Van Delvaux tot Zannekin

Ook al is het nog zomer, de herfst hangt al duidelijk in de lucht... net zoals de regenbuien die dreigend boven onze hoofden drijven. 

Een ideaal dagje om een korte wandeling te combineren met een snuifje cultuur. Dus gaat het eerst richting Sint-Idesbald voor een bezoekje aan het kleine, maar fijne Delvaux-museum. En waar kan je dat vinden? Juist ja, in de Paul Delvauxlaan.

Het werk van Delvaux fascineert me al sinds mijn kinderjaren. Tijdens een schoolreis bezochten wij een tentoonstelling waar meerdere van zijn werken te zien waren en sindsdien ben ik fan. Zijn stijl is heel herkenbaar met vrouwelijke naaktfiguren met grote ogen, skeletten, treinen en klassieke gebouwen. Allemaal heel "normale" onderwerpen, maar door de combinatie doet het allemaal bevreemdend aan. Als je hem in een hokje wil stoppen (wat de man zelf haatte), dan kom je met poëtisch realisme al dicht in de buurt.

Na het fijne en inspirerende museumbezoek gaat het richting het binnenland, naar Lampernisse. Dit kleine dorp in de achtertuin van Diksmuide is het vertrekpunt van de Zannekinwandelroute. Een wandeling in en rond het stilste dorp van Vlaanderen... dat kan niet anders dan een topper zijn. 

Om te weten aan wie de wandeling haar naam te danken heeft, moeten we even terug in de tijd. Nicolaas Zannekin was een kleine grondeigenaar uit Lampernisse. Tot zover niets bijzonders. Maar diezelfde Zannekin groeide uit tot een volksheld wanneer hij één van de kopmannen werd in de boerenopstand tegen graaf Lodewijk II van Nevers. Deze rellen en onlusten waren gericht tegen de verhoging van de belastingen die werden ingevoerd, blijkbaar een thema van alle tijden. Hij slaagde erin enkele steden te veroveren zoals Nieuwpoort, Veurne, Kortrijk en Ieper, maar in 1328 versloeg het sterke Franse leger de opstandelingen tijdens de Slag bij Kassel. Zannekin sneuvelde en de opstand werd hard neergeslagen.

Vandaag is van al die commotie niets meer te merken, het is hier stil, zéér stil. Wat meteen opvalt, is de weidsheid van de IJzervlaktes. En daar duiken wij met veel plezier in. 

Verharde en onverharde paden wisselen elkaar af en de tocht gaat zelfs een groot deel door beschermd natuurgebied, namelijk de komgronden van Lampernisse. Dit unieke en erkende landschap bestaat vooral uit een oppervlakkige kleilaag, aangevoerd door de zee die hier ooit was. Hieronder ligt een dikke laag turf. De zee trok zich terug, de turflaag droogde uit en de bodem verzakte... en voilà, je hebt een komgrond. De vroegere kreken waren echter grotendeels met zand gevuld en die bleven hun niveau behouden. Zo zie je hier dan ook een "omgekeerd" reliëf met hogere kreekruggen en lager gelegen komgronden.

We stappen langs weilanden, akkers, sloten, grachten en soms spotten we de restanten van middeleeuwse hoeves. Het enige gezelschap dat we onderweg krijgen, is dat van een aantal vogelspotters die hier hun hartje kunnen ophalen. 

En ons hart? Dat is helemaal gewonnen voor deze prachtige stilteroute.

Vertrek : kerk Lampernisse

Afstand : 6,5 km - lusvormig - vlak

Mijn persoonlijke scores : algemeen - 8,5/10 (zwaar bewolkt, 20°C, 3 Bft) - stilte : 9/10

De Zannekinwandelroute is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes. Op https://www.westtoer.be kan je de route als pdf of gpx downloaden. Via de webshop kan je de wandelkaart aankopen.

Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Veel bankjes. Horeca onderweg.

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.