Constant langs de polderrand

Bedankt Westtoer! Vandaag heb ik dankzij jullie weer een leuke fietsroute ontdekt: de Polderrandroute.

Achter de schermen van de toeristische dienst wordt volop gewerkt aan de verbetering van het wandel- en fietsaanbod in West-Vlaanderen. Voor dit jaar betekent dat dat er vier nieuwe of verbeterde fietsroutes gelanceerd worden. Jammer genoeg sneuvelen daardoor een aantal bestaande routes. Zo moest de Wijnendaleroute wijken voor de route van vandaag. Maar er worden nieuwe paden, natuurgebieden en mooie stopplaatsen beloofd, dus ga ik op ontdekking.

Een van de extraatjes van vandaag.

De tocht van een kleine 50 kilometer heeft vier "officiële" instappunten. Ik kies ervoor om te starten aan het Permeke Museum in Jabbeke. Terwijl ik mijn fiets aflaad en vertrekkensklaar maak, raast het verkeer voorbij. Niet echt meteen een fantastische eerste indruk. Maar goed, ik slaag erin heelhuids de baan over te steken om even later - hoera - een rustig straatje in te slaan. En het is precies alsof er een knop wordt omgedraaid: weg drukte, weg lawaai. Enkel nog velden vol boontjes en chrysanten... veel chrysanten. Dat is al meer mijn meug.

Het wordt nóg beter wanneer ik na een paar kilometer langs de stille veldwegen Vloethemveld bereik. Dit unieke bos- en natuurgebied van zo'n 330 hectare speelde een belangrijke rol in beide wereldoorlogen... iets wat je je vandaag amper kunt voorstellen. 

De robuuste Heidetoren geeft je de kans toch een blik
te gooien op het militair domein, nu stiltegebied.

Tijdens WOI werden hier de bomen massaal door de Duitse bezetter gekapt en gebruikt voor de loopgraven aan de IJzer. Na WOII werd het Vloethemveld omgebouwd tot een immens krijgsgevangenkamp: een 100.000-tal krijgsgevangen van voornamelijk Duitse en Baltische origine werden hier tussen 1945 en midden 1946 ondergebracht. De beveiliging gebeurde grotendeels door Engelse soldaten en contact met de buitenwereld was er amper. Daardoor wist de lokale bevolking amper iets van het bestaan af en komt dit zelfs vandaag nog voor de meesten als een verrassing.

Een plek vol Europese topnatuur, waaronder drie heidesoorten.

Het militair domein zelf werd ondertussen omgedoopt tot stiltegebied en de natuur krijgt er weer volop kansen. Het is dan ook niet vrij toegankelijk. De bossen rond het domein zijn dat echter wel en het kriebelt al om de wandelroutes te gaan uitproberen.

De komende jaren mogen we nog meer verwachten, want men is volop bezig met de verdere uitbouw van Vloethemveld als educatieve erfgoed- en natuursite. De voormalige militaire gebouwen worden gerenoveerd en er komt een onthaalpoort. Nog eventjes geduld...

Dan terug langs velden en akkers tot ik bij de Groene 62 aanbeland. Dit was vroeger de spoorlijn tussen Oostende en Torhout. Enerzijds konden hierdoor rijke Parijzenaars gemakkelijk naar de badstad reizen, anderzijds konden de seizoensarbeiders op deze manier in Noord-Frankrijk geraken. Vandaag kan je er zalig fietsen en wandelen. Wie het kasteel van Wijnendale wil zien, moet hier de andere kant op. Dit is een stuk traject dat samen met de Wijnendaleroute gesneuveld is.

Maar ik blijf de bordjes volgen en passeer in Eernegem de Stationsput, waar de stoomtreinen vroeger van water werden voorzien. Vandaag is het een idyllisch picknickplekje. Zo gezegd, zo gedaan.

Eernegem maakte de stiel van het kasseileggen groot. En wie kasseien zegt, zegt koers.
Aan de Stationsput staan dan ook 12 kasseien met legendarische Flandriens.

Met dank aan het stoomtreintijdperk.

Gesterkt door spijs en drank tuf ik verder naar Gistel. Wie in wielersport geïntersseerd is, kan hier een bezoekje brengen aan het kleine Wielermuseum de Gistelse Flandriens op de Oostmolensite. Sylveer Maes doet bij mij geen belletje rinkelen (ik weet het, shame on me), maar Johan Museeuw die ken ik wel.

De Groene 62 heeft zijn naam niet gestolen.

Even krijg ik te maken met autogeraas als ik de autostrade over ga, maar binnen de kortste keren ben ik terug in de stilte langs de Moerdijkvaart. Wat verder sluit in in Snaaskerke aan op het jaagpad van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort, maar niet zonder eerst voor de ophaalbrug te staan. En dat voor één bootje.

Aan natuurgebied de Zwaanhoek hou ik even halt. Dit is een oud poldergebied dat beheerd wordt door Natuurpunt. Er staat een originele uitkijktoren en die kan ik niet zomaar voorbij. Altijd blij als ik de dingen eens vanuit een ander perspectief kan bekijken. In de verte zie ik de havenactiviteiten in Oostende, maar gelukkig mag ik terug de andere kant op. 

Uitkijktoren het Rietnest.

Loeren naar de polders.

Via de Plassendalebrug en het sluizencomplex zet ik koers naar Oudenburg. In de gebouwen van de voormalige Sint-Pietersabdij tref je nu het RAM aan, het Romeins Archeologisch Museum. Waar nu Oudenburg ligt, lag vroeger immers een Romeinse nederzetting. Wil je zelf gaan ontdekken of die Romeinen nu écht rare jongens waren, dan ben je hier aan het juiste adres.

De pittoreske oude sluizen van Plassendale.

De toegangspoort van de hoeveabdij.

Een Magritte-momentje in het RAM.

Jammer genoeg geen tijd voor een museumbezoek vandaag, dus rij ik langzaam maar zeker terug naar mijn vertrekpunt. Eerlijk, in dit deel van de route zitten toch wel wat "mindere" (lees: drukkere) stukken. Een verademing is de Romaanse Sint-Eligiuskerk in Ettelgem. De oudste delen stammen al uit de 12de eeuw. Vandaag wordt dit fraaie plekje enkel nog als tentoonstellingsruimte gebruikt.

Blijkbaar fiets ik ook nog voorbij het natuurgebied De Hoge Dijken en de Roksemput, maar ik denk dat ik toen diep in de mais zat... De volgende keer moet ik beter opletten! Wat ik wel opmerk, zijn de Maskobossen, een uitloper van het Vloethemveld. En dat is het signaal dat de eindspurt (nu ja) is ingezet. 

Niet veel later maak ik nog een ommetje in de tuin van het Permeke Museum en ik beloof aan mezelf binnenkort eens op bezoek te komen. Het museum heeft een thuis gevonden in het vroegere woonhuis van Constant Permeke, de belangrijkste vertegenwoordiger van het Vlaamse expressionisme. De tuin is alvast een leuk voorproefje.

En dan - willen of niet - naar huis. De plicht roept.

Gepersonaliseerde bewegwijzering? 😄

Vertrek : Permeke Museum, Gistelsteenweg 341, Jabbeke (gratis) of aan een van de andere vertrekpunten in Oudenburg, Gistel of Eerdegem

Afstand : 47 km - lusvormig - vlak

Mijn persoonlijke scores : algemeen - 8,5/10 (licht bewolkt, 20°C, 3 Bft) - stilte : 8/10

De Polderrandfietsroute is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes. Op https://www.westtoer.be kan je de route als pdf of gpx downloaden. Via de webshop kan je de wandelkaart aankopen.

Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Veel bankjes. Horeca onderweg.

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.