Broekwandelen in De Blankaart

Eén van de mooiste wandelingen in West-Vlaanderen en een unieke belevenis, zo wordt de Blankaartwandeling omschreven. Dan kunnen we toch niet anders dan ze zelf eens gaan testen.

Op de steenweg die Diksmuide en Ieper met elkaar verbindt, staan even buiten de dorpskern van Woumen een paar vlaggen te wapperen. Hier moeten we zijn. De parking is ruim, maar staat toch al goed gevuld. Hier start immers niet alleen de wandeling, maar het is ook een instappunt op het fietsnetwerk Westhoek. Ook al worden er vandaag fikse buien voorspeld, toch zijn er veel fietsers die het erop wagen. Ons niet gezien, wij kiezen voor de benenwagen.

"Blankaart" betekent zoveel als "blank staan" of "onder water staan".
De Blankaartvijver ligt op het laagste punt, amper 2,6 meter boven de zeespiegel.

De Blankaart is een erkend natuurreservaat en beschermd als Natura 2000-gebied. Het is ruim 400 hectare groot en het domein strekt zich uit rond de Blankaartvijver. Deze ontstond in de middeleeuwen toen men ontdekte dat de ondergrond hier turf bevatte. In dit bosarme gebied was dit de enige betaalbare brandstof voor de meeste mensen, dus ging men vlijtig aan het graven. De ontstane putten liepen vol grondwater en mettertijd ontstond een enorme vijver, destijds wellicht tienmaal zo groot als vandaag. 

Deze plas en de omliggende moeraslanden zijn een waar paradijs voor allerhande vogels, zelfs voor een paar zeldzame exemplaren. Het is hun eigen paradijsje om te schuilen, te jagen, te overwinteren en te broeden. Vooral als tijdens de wintermaanden de IJzer buiten haar oevers treedt en de broekgronden overstromen, is het vooral voor de watervogels hier dolle pret.

Een klein bosdreefje brengt ons tot aan het kasteel, ingericht als bezoekerscentrum. Wil je meer weten over de IJzer- en Handzamevallei of de flora en fauna van dit gebied, dan ben je hier aan het juiste adres. 

Het oorspronkelijke kasteel van 1865 werd tijdens WOI verwoest Enkel de voorgevel bleef overeind. Bij de heropbouw koos men voor een kleiner exemplaar. Van hieruit begint het echte stapwerk. 

Onze spieren worden opgewarmd door een stukje wandelen in de kasteeltuin (o.a. langs de ijskelder waar nu vleermuizen hun thuis hebben) en dan wordt het iets avontuurlijker (en leuker). Vlonderpaden en weidewegels wisselen elkaar af. Ondanks de regenval van de afgelopen nacht ligt alles er opvallend droog bij; het is enkel uitkijken voor de vele pakketjes die nonchalant door Bertha en haar vriendinnen zijn achtergelaten. Op sommige momenten heeft het wel iets van een hinkelspel.

Ondertussen hebben we een eerste regenbui achter de rug en net als de tweede zich aandient, bereiken we de eerste uitkijktoren. In totaal werden recent vier nieuwe torens opgetrokken als laatste fase van het natuurherstelproject dat hier in 2009 van start ging. Voor het ontwerp liet men zich inspireren door de hier alom tegenwoordige rietmoerassen. Als je het mij vraagt: zéér geslaagd. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht... De regen draagt alleen maar bij tot de mystiek die bij de moerassen hoort.

We maken van de nood een deugd en installeren ons op een trapje om onze boterhammetjes op te eten. De regensluizen zijn even later terug dicht en we stappen verder. Net als we aan de kruising aankomen waar we moeten beslissen voor de lange of korte versie van de wandeling (de lange... uiteraard), besluit er eentje daarboven dat er nog wat litertjes naar beneden moeten. Flink doorstappen tot de volgende uitkijktoren is dan ook de boodschap. Het mag niet baten... voor de eerste keer in mijn wandelcarrière staat het water in mijn schoenen. Droge sokken zullen niet veel oplossen, dus maar zo verder. 

Korte of lange wandeling, altijd prijs!

Even het tempo wat opdrijven.

Niet dat we er veel last van ondervinden, daarvoor is het landschap veel te mooi. Ondertussen zijn we in het gehucht Vijfhuizen beland, waar de oude omwalde hoeve 't Madeliefje heerlijk ambachtelijk hoeve-ijs aanprijst. In onze natte plunje zien we het echter niet zitten. Jammer, want het terras ziet er alvast veelbelovend uit. 

Niet veel verder stuiten we op het waterspaarbekken en de bijhorende zuiveringsinstallaties van de streek. Hier is absoluut geen sprake van integratie in het landschap, maar als je weet dat ze bijna heel West-Vlaanderen van drinkwater voorzien, dan knijp je maar een oogje toe. 

Ook doorweekt.

Ondertussen krijgt onze Laura medelijden en samen met de vrij warme wind zorgt ze ervoor dat we beginnen op te drogen. Het gaat verder langs rustige veldwegen, langs de IJzerbroeken en in de verte spotten we zelfs de IJzertoren van Diksmuide. Zo belanden we wat aangename kilometers later in de wijk De Rhille. Hier is nog een ijshoeve... en nu zijn we bijna opgedroogd én de zon schijnt. Te mooi om te laten, dus laten we ons verleiden tot een ijsje van 't Hof van de Rhille. Wie trouwens op zoek is naar West-Vlaamse streekproducten kan zijn hartje ophalen in de hoevewinkel. Een adresje om te onthouden... Al die lekkere kazen liggen naar mij te lachen, maar er is geen plek in de rugzak. Verdorie. 

Ze kijken hier niet op een uitkijktorentje meer of minder.

Het opschrift van de IJzertoren kan je van deze afstand wel niet lezen.

Hoeveterrasje met niet één, maar twee plussen.

De laatste kilometers zijn echter ook om van te smullen: wei- en hooilanden, een paar vlonderpaden en voor we het weten, staan we terug aan het kasteel. 

Wat ons betreft, is dit een vijfsterrenroute! En dat ondanks de bakken regen... Ocharme die fietsers.

Vertrek : parking Iepersteenweg 56, Woumen (gratis, 100-tal plaatsen)

Afstand : 10,6 km - lusvormig - vlak

Mijn persoonlijke scores : algemeen - 9/10 (zwaar bewolkt met fikse buien/later deels zonnig, 22°C) - stilte : 9,5/10

De Blankaartwandelroute is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes. Op https://www.westtoer.be kan je de route als pdf of gpx downloaden. Via de webshop kan je de wandelkaart aankopen.

Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Vrij veel bankjes. IJshoeves onderweg.

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.