Watou 2020... een prachtig parcours langs 15 gedichten

Corona hakt er in alle sectoren flink in. Zo is ook de 40ste editie van het Kunstenfestival Watou uitgesteld tot 2021. Maar het zijn daar creatievelingen, dus hebben ze een fietsparcours langs vijftien geselecteerde gedichten uitgewerkt. En laat dit parcours nou net in één van mijn favoriete regio's liggen. Dus ga ik met veel plezier deze corona-editie van het festival ontdekken.

Voor sommigen is er blijkbaar verwarring... reclame voor Weight Watchers?
Neen mensen, gewoon het symbool voor "Watou 2020 wordt Watou 2021".

Mijn creativiteit beperkt zich vandaag tot het aanpassen (lees: iets langer maken) van de voorgestelde knooppuntenroute. Voor de rest laat ik het allemaal op me af komen.

Het dorpsplein van Krombeke oogt verlaten als ik kom aangetuft. Geen mens op straat. Dus hop (no pun intended), de fiets op. 

Ik ben nog maar net het hoekje om en de weidsheid van het landschap overvalt me, samen met de stilte. Het is één van de redenen waarom ik keer op keer naar hier kom. Hier geen druk verkeer of grote mensenmassa's, maar enkel de bedrijvigheid van landbouwers die druk in de weer zijn tijdens deze laatste dagen van de hooimaand. Een plezier om naar te kijken en de lekkere geur van dat zongedroogde hooi krijg je er gratis en voor niks bovenop.

Een amazone in Vlaamse velden.
Even waan ik me in Jerez de la Frontera,
maar dan zonder de sherry of de flamenco.

Kenmerkend voor deze streek is de hoppeteelt, dus zal het je niet verbazen dat ik ook een paar keer langs en door de hoppevelden rij. Nog een maandje en dan zijn de hoppebellen rijp voor de oogst. Het is eens wat anders dan door de mais- of graanvelden fietsen.

Vlaamse kwaliteitshop (of hommel zoals ze hier zeggen)

De route gaat langs het bos van de Sint-Sixtusabdij (je weet wel, die van de lekkere Trappist Westvleteren) en daar spot ik het eerste gedicht. Je kan er moeilijk naast kijken: de lange roze paal met de dubbele "W" bovenaan springt meteen in het oog tussen al dat lommerrijke groen. En zou die roze kleur iets te maken hebben met de nabijheid van de bierbrouwerijen? 

Nadenkend over dit fijne gedicht trap ik verder naar Canada... een gehucht in de Canadabossen dat in een ver verleden bewoond werd door schooiers, leurders en dieven. Vandaag is Canada synoniem voor Herberg Canada, een verbouwde hoeve uit de 19de eeuw waar je - jammer genoeg voor mij - enkel in het weekend kan komen genieten van hun speciale aperitief "de papfles". 

Maar niet getreurd, een paar meters verder aan de overkant van de straat is er een ingang van kasteeldomein De Lovie. Daar staat de perfecte bank om mijn boterhammetjes op te smikkelen. 

Het kasteel werd na WOI gebruikt als sanatorium voor tuberculosepatiënten ; vandaag wonen en werken op het domein mensen met een beperking. Zo vind je in de tuin allerhande leuke knutsels... Ik ga telkens eens op onderzoek om hun nieuwste creaties te bewonderen. 

Tot 30 oktober 2020 is er op het kasteel een gratis tentoonstelling in het kader van Feniks2020 over het verleden als sanatorium. Een uitgelezen kans om het kasteel en het omliggende domein te bezoeken.

Ik vervolg mijn poëzieparcours en een paar gedichten later - waarvan je sommige niet alleen kan lezen, maar ook kan beluisteren - sta ik in hartje Poperinge, dé hoppestad. Ze hebben hier zelfs een Hopmuseum dat zeker een bezoekje waard is. 

Voor wie nog wandel- of fietsinspiratie zoekt

Fietsen in deze streek zonder geconfronteerd te worden met het oorlogsverleden is onmogelijk. Een paar kilometer buiten het centrum sta ik dan ook even stil bij Nine Elms British Cemetery, een eerder kleine begraafplaats, maar wel eentje met een uitzonderlijke ligging. Ook hier vind ik een poëziehalte... Bezinningsmateriaal genoeg dus.

Met op de achtergrond de West-Vlaamse bergen reis ik verder. Volgende halte: het Helleketelbos. Even snel de fiets op slot om een korte wandeling te maken en eens te gaan piepen naar het vakwerkhuisje, een restant van de grotere vakwerkboerderij Groot Gasthuisgoed. 

Ook al zouden de temperaturen van vandaag (ik schat zo'n dikke 30°C) Satan best bevallen, toch moet je geen schrik hebben om hem in dit bos tegen het lijf te lopen. "Helle" betekent immers heuvelflank en "ketel" naar het dal. 

Maar in het iets verderop gelegen Café De Helleketel (café sinds 1895) kan een Helleketelbiertje, een Zatte Bie of een picon patron je wel de duvel aandoen. Maar als tegengif serveren ze dan weer boerestuten... Een fijne stop en het uitzicht vanop het terras over de hoppevelden wordt er als amuse bijgeserveerd.

The Batcave

Of je wacht met je dorst te lessen tot je even verderop een paar honderd meter van het parcours afwijkt naar de brouwerij Sint-Bernardus. Mocht het coronavirus op dit moment niet weer zijn nijdige kop opsteken, dan ging ik zeker één van mijn lievelingsbiertjes degusteren op het terras van de indrukwekkende rooftop Bar Bernard. Anderen lijken mijn schrik blijkbaar niet te delen, want het zit stampvol. 

Dat ze maar snel een vaccin vinden... dan kom ik graag aanschuiven voor één van hun godendrankjes. En ook hun visie op foodpairing wil ik wel eens van naderbij bekijken én proeven.

Dan maar verder langs de gedichten naar Watou, het dorp aan de schreve. Ik passeer nog het gehucht met de lyrische naam De Vuile Seule en arriveer - nog met een glimlach - op het gezellige dorpsplein van het kunstdorp. Hier ontstond het festival zo'n 40 jaar geleden, oorspronkelijk onder de naam Poëziezomer. Overal in het dorp vind je sporen terug van eerdere edities.

Dit is er eentje van deze editie... geschreven in volle coronatijd:

PANDEMIE

Als angst het bangst is als je voor een ander vreest

en doodsbenauwd om iemand bent van wie je houdt

dan ben ik van mijn leven nooit zo bang geweest.

Als eenzaamheid is dat je angstig afstand houdt

van dierbaren, omdat je voor hun leven vreest

dan heb ik mij nog nooit als zo alleen beschouwd.

Wie voor zijn eigen vrijheid vecht, die sneuvelt morgen.

Wie zich wil redden, moet voor ieder ander zorgen.

- Ilja Leonard Pfeijffer - 

Watou heeft ook een rijke biertraditie. Niet alleen de brouwerij van Sint-Bernardus, maar ook brouwerij Van Eecke heeft hier zijn thuisbasis. Deze laatste brouwt het lekkere streekbiertje Poperings Hommelbier, maar ook het abdijbier Het Kapittel. Geen wonder dus dat je hier in het dorp ook een voortreffelijk bierrestaurant aantreft: het Hommelhof. Hier bereidt chef Stefaan Couttenye de lekkerste streekgerechten met het edele gerstenat uit de regio... Ook koken is toch een beetje kunst niet? Dus waar beter dan in Watou.

Stilaan ook een kunstobject

De driebeukige hallenkerk Sint-Bavo:
flink uit de kluiten gewassen voor een dorp met nog geen 2.000 inwoners.

Hoe graag ik hier ook zou willen blijven (en als het aan mij lag zelfs permanent), er wachten mij nog een tiental heerlijke kilometers met hier en daar nog een stukje poëzie. En ik doe er nog een extraatje bovenop, want ik kan niet nalaten even tot aan de Galge te fietsen, voor mij een soort van bedevaart. Deze neogotische bakstenen arcade werd gebouwd als oriëntatiepunt in het doolhof van het landschapspark rondom kasteel 't Couthof (vandaag in het bezit van Bernard d'Udekem d'Acoz, de neef van onze koningin Mathilde). De tuin is al lang verdwenen, maar de arcade blijft intrigreren. En het blijft een baken om niet te verdwalen in de mais- of aardappelvelden in de buurt.

En zo beland ik uiteindelijk terug in Krombeke, het oudste dorp van alle deelgemeentes van Poperinge. En zie, er is ondertussen leven op straat: het hondje van een dorpsbewoner komt me vrolijk uitkwispelen. Even aaien en het is beloofd: ik kom snel terug!

Vertrek : kerk Krombeke (gratis parkeren - 10 plaatsen

Afstand : 44 km - lusvormig - glooiend

Mijn persoonlijke scores : algemeen : 8,5/10 (zonnig, 28°C, windstil) / stilte : 9/10

Route op de fietsnetwerken Westhoek.

Knooppunten : 12 - 6 - 96 - 68 - 67 - 66 - 26 - 42 - 46 - 40 - 28 - 24 - 16 - 86 - 85 - 39 - 83 - 99 - 87 - 48 - 77 - 76 - 78 - 65 - 2 - 84 - 12 (wie een ommetje wil maken naar de Galge, moet aan knooppunt 78 even richting knooppunt 79 uit)

Vrij veel bankjes en picknicktafels. Horeca onderweg.

De fietsnetwerken krijgen regelmatig een update. Check voor je vertrekt een routeplanner (bijvoorbeeld http://vlaanderen-fietsland.be ).

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.