Buitenbeentje... Verrassend Terneuzen

Terneuzen... het economisch hart van Zeeuws-Vlaanderen. Je kent Terneuzen als havenstad die het met het kanaal Gent-Terneuzen en het imposante sluizencomplex voor grote zeeschepen mogelijk maakt allerhande goederen naar het hinterland te brengen. Wie zich een beetje in scheepvaart interesseert, vindt in deze stad een rijke geschiedenis terug.

Dus denk je wellicht niet meteen aan een natuurwandeling... Net zoals ik trouwens. Als we naar Terneuzen kwamen, dan was dat altijd werkgerelateerd. Niet verwonderlijk als eerst je vader en dan jijzelf in de scheepvaart  hebben gewerkt. Tot op vandaag kan ik geen haven passeren of ik wil bootjes kijken.

Maar dat terzijde. Een tijdje geleden ontdekte ik een prachtig stukje natuur net buiten de stad : de Margarethapolder. Sindsdien kom ik bij winderig weer wel eens naar hier afgezakt.

Van oudsher was dit een beschermingszone tussen de zeedijk en de inlaagdijk (dijk die ter bescherming achter een bestaande dijk is aangelegd), maar het werd lange tijd als landbouwgebied gebruikt en dat ondanks de regelmatige overstromingen. 

In 2006 werd de polder echter in het kader van natuurcompensatie Westerschelde tot natuurgebied uitgeroepen. Zowel weide-, moeras- als zeevogels hebben hun weg teruggevonden en de Margarethapolder wordt door hen als voedsel- en broedgebied gebruikt. In 2010 werd het gebied nog een stuk uitgebreid en zijn er ook wandelpaden. 

Voor de vogelspotters is er niet alleen een mooie kijkmuur, maar op de dijk heeft men een vogeltelpost gebouwd. En als kers op de taart heeft men in 2019 een heus drijvend broedvogeleiland aangelegd.

Vanop de dijk heb je trouwens een schitterend uitzicht op de weidse polderomgeving en op de Westerschelde. 

De wandeling zelf is heel afwisselend. Eerst gaat het via een graspad de polder in. Dan volgt een klein stukje over een rustige weg. Wie wil, kan hier al even de dijk op om wat zeelucht op te snuiven. 

Wat verder gaat het weer de polder in tot aan de kijkmuur en dan hupsakee, de dijk op. Vooral bij een stevige zuidwester moet je hier flink wat tegenwerk geven, maar zo eens uitwaaien met zo'n prachtig uitzicht doet deugd.

Iets verderop staat een kanon richting het water te turen. Het is een verwijzing naar de kustbatterij die Napoleon hier ooit wilde bouwen. De bouw van zijn Sainte-Marguérite is er echter nooit gekomen, Hier loop je de dijk naar beneden om langs het water naar het buurtschap Griete (genoemd naar de geplande batterij) te stappen. Wie honger en/of dorst heeft, kan hier een leuke kroeg vinden.

Dan volgen er wat kilometers asfalt, maar het zijn rustige weggetjes. Eenmaal voorbij het gehucht Val gaat het weer via een graspad de polder in tot aan het vertrekpunt.

De Westerschelde wordt dan wel druk bevaren, het voordeel van schepen is dat ze vrij stil door het water klieven. Dat maakt van deze wandeling qua stilte meteen een topper. 

Het lusje is maar 6,9 kilometer, maar door het aanloopstukje en mijn nieuwsgierige aard heb ik al gauw net geen 10 kilometer in de benen. Een gewaarschuwd wandelaar ...

Vertrek : Margarethaplein (tussen knooppunten 28 en 29), Terneuzen (gratis parkeren)

Afstand : 6,9 km - lusvormig - vlak 

Mijn persoonlijke scores : algemeen : 8/10 - stilte : 9/10

Route op het wandelnetwerk Langs linies en kreken (Zeeland).

Knooppunten : 29 - 21 - 22 - 91 - 33 - 23 - 24 - 29

Bankjes op de dijk. Horeca in Griete (en uiteraard Terneuzen : ga dan bij voorkeur naar het oude stadsgedeelte).

De wandelnetwerken krijgen regelmatig een update. Check voor je vertrekt een routeplanner (bijvoorbeeld https://www.route.nl/)

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.