Verbluf(f)t in de Palingbeek

Wow, ben ik even van mijn sokken geblazen vandaag... 

De nieuwe Palingbeekwandelroute is uitzonderlijk, een perfecte combinatie van schitterende natuur en een flinke portie oorlogsgeschiedenis. Helemaal mijn ding. 

Het gaat al tegen de middag aan als we de parking in de Palingbeekstraat oprijden. Toch zijn we één van de weinige bezoekers. Daar zal de weersvoorspelling wel voor iets tussen zitten, maar een beetje regen gaat ons niet tegenhouden.

Zodra we het domein binnenstappen, blijkt dat er nog een extra rode draad in deze wandeling zit : "Het bewogen verleden van een oude vaart". Doorheen het parcours staan infoborden die je de geschiedenis vertellen van de talloze pogingen - en mislukkingen - om een kanaal aan te leggen tussen Ieper en Komen. Hier en daar vind je trouwens nog restanten van die pogingen, die in 1864 werden gestart en in 1913 definitief werden gestaakt. Na de oorlog nam de natuur over... en maakte van een gruwelplek een vredig natuurgebied.

We zijn nog maar vertrokken en een eerste intens moment dringt zich al op. Via knuppelpaden komen we langs de kraterwand van The Bluff. Iets verder staat een infopaviljoen dat perfect integreert in de omgeving. Tijdens WOI was dit een strategische plek door de hogere ligging (bekomen door de uitgegraven gronden van de kanaalsleuf) en het was het toneel van de bittere oorlogsstrijd tussen de Britse troepen en de Duitsers. Ondergrondse gangen en schachten kwamen door de vele mijnexplosies onder water te staan. Al wandelend over het pad tussen de mijn- en bomkraters kan je niet anders dan onder de indruk zijn.

Op dat moment begint het toch écht te regenen en we maken van de nood een deugd door in het paviljoen onze boterhammetjes op te eten en ondertussen wat geschiedenis mee te pikken. Je ontdekt er trouwens een aangrijpend kunstwerk van Koen Vanmechelen.

"Remember me"... een bronzen ei als drager van de vermaarde  CWRM-dog tags. 
Het wordt symbolisch beschermd door een nest kippenklauwen en 
door de glazen breuklijn blijven de dog tags zichtbaar.

Nog iets verder zorgt een uitkijkplatform op het hoogste punt voor verre uitzichten over het voormalige niemandsland. Vandaag staan er schaapjes vredig te grazen... Het is trouwens hier waar in 2018 de landartinstallatie CWRM stond ... een symbolischer plek kan bijna niet.

Via mooie bosdreven en stukjes open landschap komen we aan Sluis 7 bis, een restant van één van de 16 sluizen die ooit werden gebouwd ten tijde van de (gepoogde) aanleg van het Kanaal Ieper-Komen. Naast de sluizen werden ook sluiswachterswoningen, pompgebouwen en bruggen gebouwd, maar geen enkele werd ooit gebruikt. Nu is het een heerlijk stilteplekje waar vleermuizen zich thuis voelen.

Ook deze site heeft een oorlogsverleden, want de Britten gebruikten de sluis als bataljonshoofdkwartier en verbandpost.

We wandelen verder via pas gemaaide graswegels tot net buiten het domein. Even verderop vinden we Spoilbank Cemetery, een Britse begraafplaats die haar naam dankt aan het vergeten kanaal (spoilbanks = baggerhopen = uitgegraven aarde). Het is de eerste, maar niet laatste tastbare getuige op deze wandeltocht.

Donkere wolken pakken zich samen boven Ieper

Terug op het domein stappen we door het frisse groen naar het Bezoekerscentrum en de bijhorende milieuboerderij, waar volwassenen met een mentale beperking de kans krijgen om met ecologische technieken groenten en fruit te kweken. Ik ontdek er fruitsoorten waarvan ik het bestaan niet kende, zoals een paarse variant stekelbes. En veldbloemen, massa's veldbloemen. Daar word ik meteen supervrolijk van.

 

Na een half uurtje snuisteren verlaten we dit mooie plekje en botsen - weer wat kilometers verder - op nog twee begraafplaatsen : The 1st  D.C.L.L Cemetry The Bluff en Hedge Row Trench Cemetry. Vooral de laatste begraafplaats zal me bijblijven. Ik heb de voorbije jaren al heel wat oorlogskerkhoven bezocht, maar dit is er eentje die onder je vel kruipt, niet in het minste door de ligging in het bos en de bloemenzee eromheen. Overal op het domein staan veel bankjes, dus ook hier. Ideaal om alles even op je te laten inwerken.

Nog wat mooie bosdreven verder komen we terug in open veld. Blijkt dat we ons in de groene zone naast de parking bevinden waar de landartinstallatie CWRM van Koen Vanmechelen een permanente plek kreeg. Uit het centrale "oerei" rollen de beeldjes bijna als bij een geboorte naar buiten. Het geheel vormt de wereldkaart waarbij alle continenten met elkaar verbonden worden. De beeldjes zelf vormen de sokkel... ze ondersteunen elkaar, staan op elkaars schouders, de groten schragen de kleintjes. Een kunstwerk met een krachtige boodschap. Ik ben blij dat dan toch een deel van de 600.000 beeldjes het verhaal kunnen blijven uitdragen.

Je kan hier kiezen om de wandeling in te korten, maar wij besluiten om onze weg verder te zetten naar het Domein De Vierlingen. Niet veel laten staan we aan de rand van de Caterpillar, een enorme mijnkrater uit 1917. Behalve een enkele boom is alle beplanting rondom weggehaald om de leegte door de impact voelbaar te maken. Geloof me, dat werkt. Ook al is het nu een idyllische plek, je hebt niet veel verbeeldingskracht nodig om je voor te stellen wat een ravage het toen moet geweest zijn.

Nog een beetje verder sta je aan Hill 60, nog zo'n getuige van het gewelddadige verleden van de streek. Door zijn strategische ligging op 60 meter hoogte was deze heuvel vier jaar lang de inzet van hevige gevechten. Over een houten pad wandel je tussen de kraters en bunkers. Hier en daar merk je dat er nog steeds - meer dan 100 jaar later - mensen zijn die hier hun respect komen betuigen voor de offers die toen werden gebracht.

Onder de indruk beginnen we aan de terugtocht en we eindigen langs het kanaal, de rode draad tijdens deze tocht. Dit is een wandeling die nog lang gaat bijblijven...

Vertrek : parking Provinciaal Domein Palingbeek, Palingbeekstraat 18, Zillebeke

Afstand : 12,5 km (ingekorte versie 8 km) - lusvormig - vlak

Mijn persoonlijke scores : algemeen - 9,5/10 (bewolkt en lichte regen, 22°C) / stilte : 9/10

De Palingbeekwandelroute is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes. Op https://www.westtoer.be kan je de route als pdf of gpx downloaden. Via hun webshop kan je de wandelkaart "Wandelnetwerk Ieperboog" aankopen waarin ook deze wandeling is opgenomen . Je checkt ook best even op deze site of de route nog bestaat, want het wandel- en fietsaanbod wordt regelmatig vernieuwd.

Veel bankjes. Cafetaria op het domein.

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.