Rondom de Bentillekreek
 |
| Boerekreek |
Deze wandeling moet het niet hebben van de variatie in landschap, maar wat je te zien krijgt, is grandioos... ongerepte natuur, weidse vergezichten, uitgestrekte waterplassen, ... En vooral wat je te horen krijgt… of juist niet.
Op de nieuwe site van Toerisme Oost-Vlaanderen, https://www.routen.be, kan je deze suggestieroute terugvinden als Mindful Wandeling. Dat klinkt voor sommigen net iets te zweverig, maar ik begrijp wel waar het vandaan komt. Feit is dat de kracht van deze wandeling schuilt in de stilte, vooral rond de betoverende kreken.
Het gemakkelijkste is om te starten aan het Provinciaal
Sportcentrum De Boerekreek. Daar kan je gemakkelijk de auto kwijt. De eerste
paar honderd meter gaan langs de weg. Af en toe zoeft een auto langs of tuft
een tractor voorbij.
Aan de Sint-Jansbrug ga ik het onverharde jaagpad op. Vorig jaar werden de oude populieren gerooid (en gelukkig al vervangen door nieuwe) waardoor het vertrouwde beeld van de statige “oudstrijders” op dit moment weg is. Jammer, maar reden te meer om deze wandeling regelmatig te doen zodat ik de evolutie van nabij kan volgen.
 |
| Leopoldkanaal vanop de Sint-Jansbrug |
Aan het begin van het pad kan je links even de trapjes naar beneden. Je vindt hier een mooi rustplekje aan de oevers van de Oostpolderkreek. Dit is eveneens de “Palingbelevingsplek”. Het krekengebied staat van oudsher bekend om haar palingvisserij. Hier kom je wat meer te weten over de paling in de kreken en de waterhuishouding in de polders.
Ik stap echter flink door naar dé attractie van deze wandeling, het voetveer over het kanaal. Pret verzekerd en mooie kiekjes vanop het water ook. Tussen het riet schuilt altijd wel een of andere watervogel die de rare snuiters op het voetveer met de nodige argwaan gadeslaat.
Eenmaal aan de overkant kan je al even uitrusten op een leuke picknickbank. Toegegeven, de wandeling is nog maar net gestart, maar het zou jammer zijn niet even in alle rust de vergezichten, alle tinten groen, de vrolijke kleurtjes van de veldbloemen, … in je op te nemen.
 |
| Impressionante wolkenpartij |
Eenmaal mijn kijk- en luisterlust verzadigd is, stap ik langs rustige landbouwwegen naar Bentille, een stevig dorp midden in de polders. Hier krijg ik nog een stukje met wat verkeer. Ook de bouwwoede is hier in volle gang, dus flink de pas erin en terug de natuur in. Vanaf hier is het parcours bijna helemaal onverhard.
Puur genieten van de dijkwandeling ... hier geen hordes dagjestoeristen, alleen een overvliegende reiger en een weghuppende haas. Ik voel mijn batterij gewoon opladen.
Dan gaat het even de dijk af, naar de Bentillekreek. Dit is beschermd gebied in het kader van het Europese Natura 2000-project. Hier tref ik nog een paar andere rustzoekers, weliswaar geen stappers maar vissers. Er zijn slechtere plekjes om een lijntje uit te slaan.
 |
| Een ideaal picknickplekje bij de Bentillekreek |
Een paar kerselaars aan de oevers van de kreek trekken mijn aandacht. Sorry vogeltjes, maar ik moet even proeven. Verser kan niet.
 |
| Deze laat ik nog even hangen |
Zo kom ik terug op het jaagpad van het Leopoldskanaal De laatste kilometers worden ingezet.
Eenmaal terug aan het Sportcentrum wandel ik nog even tot aan de Boerenkreek Het zou toch onbeleefd zijn om van mijn gastvrouw geen afscheid te nemen.
En ja hoor, officieel is deze wandeling 9,4 kilometer lang, ik heb er weer 13,2 weten van te maken. Het moet allemaal maar zo uitnodigend niet zijn.
Reacties
Een reactie posten