Buitenbeentje... Le jardin des morts... oase van rust

Begraafplaatsen... de meeste mensen komen er alleen wanneer ze afscheid komen nemen van een geliefde, een vriend, een familielid, ... Maar kerkhoven zijn ook bijzondere plekken om te wandelen. 

Ook al zijn ze niet allemaal geschikt om er lange wandelingen te maken, het zijn sowieso oases van rust, soms middenin een drukke stad.

Onder het motto "blijf bewegen rond uw kot" ga ik nog eens naar de Westerbegraafplaats, met zijn 23 hectare en 30.000 graven de grootste van Gent. Ze is minder bekend dan Campo Santo, ook al moet ze niet onderdoen voor monumentale graven en laatste rustplaatsen van bekende schilders, schrijvers, politici, wetenschappers, ... 

De majestueuze toegangspoort (aan de Palinghuizen) ligt wat verscholen; voor je het weet, ben je er voorbij. Eenmaal binnen in de ommuurde sereniteit doet niets nog denken aan de bedrijvigheid daarbuiten. 

Wat deze begraafplaats in mijn ogen zo bijzonder maakt, is dat quasi de helft van het kerkhof omgevormd werd tot park. Vooral het oude gedeelte met de overwoekerde graven en de lommerrijke wandeldreven spreken tot de verbeelding.

Nu een plek van bezinning, maar bij de aanleg in de 19de eeuw was er veel commotie. De toenmalige burgemeester had immers besloten dat ook protestanten en joden hier een laatste rustplaats mochten krijgen. Het bisdom heeft toen lange tijd geweigerd de grond in te wijden, waardoor het de bijnaam  "Geuzenkerkhof" kreeg. 

Een bijzonder plekje !

Vertrek : Westerbegraafplaats, Palinghuizen 143, Gent (er is ook een "achterpoortje" in de Hippoliet van Peenestraat)

Mijn persoonlijke scores : algemeen : 7/10 - stilte : 8,5/10

Veel bankjes. 

© 2020 Bouncing Kate - Alle rechten zijn voorbehouden.